Przejdź do zawartości

(2867) Šteins

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(2867) Šteins
Ilustracja
Planetoida (2867) Šteins sfotografowana przez sondę Rosetta
Odkrywca

Nikołaj Czernych[1]

Data odkrycia

4 listopada 1969[1]

Numer kolejny

2867

Charakterystyka orbity (J2000)
Przynależność
obiektu

Pas główny

Półoś wielka

2,3651[1] au

Mimośród

0,1449[1]

Peryhelium

2,0223[1] au

Aphelium

2,7079[1] au

Okres obiegu
wokół Słońca

3 lata 232 dni 19[1] godzin

Średnia prędkość

19,37 km/s

Inklinacja

9,94[1]°

Charakterystyka fizyczna
Średnica

6,67 × 5,81 × 4,47 km

Okres obrotu

(6 h 2 min 56 s) h

Albedo

0,35 ± 0,05

Jasność absolutna

12,4[1]m

Typ spektralny

Typ E

Średnia temperatura powierzchni

~181 K

(2867) Šteinsplanetoida z pasa głównego planetoid.

Odkrycie i nazwa

[edytuj | edytuj kod]

Planetoida została odkryta 4 listopada 1969 roku w Krymskim Obserwatorium Astrofizycznym w Naucznym na Półwyspie Krymskim przez Nikołaja Czernycha. Jej nazwa pochodzi od Kārlisa Šteinsa, łotewskiego astronoma. Przed nadaniem nazwy planetoida nosiła oznaczenie tymczasowe (2867) 1969 VC.

Orbita

[edytuj | edytuj kod]

(2867) Šteins okrąża Słońce w ciągu 3 lat i prawie 233 dni w średniej odległości 2,365 j.a. Płaszczyzna jej orbity nachylona jest do ekliptyki pod kątem 9,94°, mimośród wynosi 0,145.

Badania (2867) Šteins

[edytuj | edytuj kod]

We wrześniu 2008 roku planetoida była obiektem badań sondy kosmicznej Rosetta. 4 sierpnia 2008 sonda rozpoczęła kampanię obserwacyjną planetoidy za pomocą kamer zainstalowanych na pokładzie. 5 września sonda znalazła się w odległości 800 km od planetoidy, przelatując koło niej z prędkością względną 8,6 km/s. Do naukowych celów przelotu należało badanie właściwości fizycznych i chemicznych oraz kinematyki planetoidy (rotacji wokół własnej osi) a także porównanie powierzchni (2867) Šteins z powierzchniami innych planetoid oraz badanie interakcji wiatru słonecznego z planetoidą.

W wyniku badań rozmiary planetoidy określono na 6,67 × 5,81 × 4,47 km. Albedo planetoidy wynosi 0,35. Na podstawie wykonanych zdjęć stwierdzono, że cała powierzchnia planetoidy pokryta jest kraterami. Odkryto 23 kratery o średnicy ponad 200 m, największy z nich ma średnicę wynoszącą blisko 2 km[2].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]