10 fenigów 1920 duże cyfry

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
10 fenigów 1920 duże cyfry
Ilustracja
Dane podstawowe
Emitent

Rada Miejska Gdańska

Nominał

10 fenigów

Rocznik

1920

Emisja
Mennica

Gdańska Fabryka Broni

Nakład

124 400 szt.

Data emisji

14 czerwca 1920

Projektant

E.Petersen

Opis fizyczny
Masa

1,7–2,2 g

Średnica

21,5 mm

Materiał

cynk

Rant

gładki

Stempel

zwykły

Uwagi

moneta zastępcza

10 fenigów 1920 duże cyfry – dziesięciofenigowa moneta zastępcza Gdańska, wybita przed oficjalnym powołaniem do życia Wolnego Miasta Gdańska, tj. przed 15 listopada 1920 r.[1]

Awers[edytuj | edytuj kod]

W centralnej części znajduje się herb Gdańska umieszczony na tarczy ozdobionej z obu stron z kiściami owoców, nad herbem głowa aniołka, u góry otokowy napis „STADT DANZIG”, na dole otokowo rok 1920 z ozdobnikami po obu stronach[1].

Rewers[edytuj | edytuj kod]

Na tej stronie umieszczono jedynie nominał 10[1].

Opis[edytuj | edytuj kod]

Monetę bito w Gdańskiej Fabryce Broni (niem. Danziger Gewehr Fabrik) w dniach od 14 czerwca do 12 października 1920 r., w cynku, na krążku o średnicy 21,5 mm i masie 1,7–2,2 grama, z rantem gładkim, w nakładzie 124 400 sztuk[1]. Znane są 4 odmiany różniące się drobnymi szczegółami[2]. Istnieją odbitki tej monety w srebrze, wybite w nakładzie 27 sztuk[3].

Awers monety jest identyczny z awersem drugiej zastępczej dziesięciofenigówki Gdańska, bitej również w 1920 r.

Celem wybicia miejskiej monety dziesięciofenigowej było uzupełnienie braków drobnych monet dostarczanych do Gdańska przez Bank Rzeszy. Hiperinflacja, a co za tym idzie deprecjacja marki niemieckiej, spowodowała zanik monet w obiegu i w konsekwencji dziesięciofenigówki gdańskie zostały wycofane[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Janusz Parchimowicz, Monety polskie, 2003, s. 139-141.
  2. omonetach.pl - Aktualności - Wolne Miasto Gdańsk, 10 fenigów - klasyfikacja odmian.. [online], omonetach.pl [dostęp 2018-04-26] (pol.).
  3. Janusz Parchimowicz, Monety polskie, 2003, s. 148.