14. Otwarte Mistrzostwa Świata w Brydżu Sportowym

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

14. Otwarte Mistrzostwa Świata w Brydżu Sportowym (14th Red Bull World Bridge Series) – mistrzostwa świata w brydżu sportowym w kategoriach mikstów, open, kobiet oraz seniorów teamów i par, które odbyły się w Sanya (Chiny) w okresie od 10 do 25 października 2014[1].

Były to jednocześnie:

W czasie tej imprezy zostały również rozegrane 18. Mistrzostwa Świata Programów Brydżowych.

Zwycięzcami zawodów zostały[2]:

Teamy
: Niemcy Sabine Auken, Stany Zjednoczone Zia Mahmood, Holandia Marion Michielsen, Niemcy Anita Sinclair, Niemcy Roy Welland, Turcja Nafiz Zorlu;
: Piotr Gawryś, Stanisław Gołębiowski, Krzysztof Jassem, Michał Klukowski, Marcin Mazurkiewicz, Włodzimierz Starkowski;
: Stany Zjednoczone Lynn Baker, Anglia Sally Brock, Stany ZjednoczoneKaren McCallum, Holandia Marion Michielsen, Anglia Nicola Smith, Holandia Meike Wortel;
: Francja Michel Bessis, Francja Philippe Cronier, Polska Apolinary Kowalski, Stany Zjednoczone Hemant Lall, Stany Zjednoczone Reese Milner, Polska Jacek Romański.
Pary
Programy brydżowe
  • Program Shark autorstwa Johna i Merete Vermehren Norrisów[3].

Formuła zawodów[edytuj | edytuj kod]

Otwarte mistrzostwa świata w brydżu sportowym odbywają się zgodnie z regulaminami opracowanymi przez WBF. Praktycznie w każdej edycji regulamin ten jest uszczegóławiany. Aktualny (na rok 2014) regulamin zawiera następujące główne punkty[4]:

  • Zawody odbywają się w następujących kategoriach:
    • Teamy:
      • Miksty (Transnational Mixed Teams),
      • Open (Transnational Knockout Open [Rosenblum Cup]),
      • Kobiet (Transnational Knockout Womens's [McConnell Cup]) oraz
      • Seniorów (Transnational Knockout Seniors [Rand Cup]);
    • Pary:
      • Miksty (Transnational Mixed Pairs),
      • Open (Transnational Open Pairs),
      • Kobiet (Transnational Women's Pairs),
      • Seniorów (Transnational Senior Pairs [Hiron Trophy]).
  • W zawodach mogą startować teamy i pary ze wszystkich narodowych federacji. Nie ma wymogu aby zawodnicy pary lub teamu byli z jednej federacji.
  • Ogólny podział zawodów wygląda następująco:
    • Teamy mikstowe: 11–15 października (sobota–środa);
    • Pary mikstowe: 13–17 października (poniedziałek–piątek);
    • Teamy open/kobiet/seniorów: 18–23 października (sobota–czwartek);
    • Pary open/kobiet/seniorów: 21–25 października (wtorek–sobota).
  • W każdej kategorii teamów zawody odbywają się w 3 etapach.
    • W pierwszym etapie – faza eliminacyjna – teamy grają spotkania systemem szwajcarskim (8 meczów po 14 rozdań).
    • Drugi etap zawiera dwa półfinały (A i B po około 50%). 27 teamów z półfinału A i 5 teamów z półfinału B przechodzi do trzeciego etapu: rund pucharowych;
    • W trzecim etapie – w fazie pucharowej – przegrywający odpada. Zawodnicy grają rundy:
      • 32: 2 lub 3 sesje po 14 rozdań;
      • 16: 2 lub 3 sesje po 14 rozdań;
      • ćwierćfinał: 3 sesje po 14 rozdań;
      • półfinał: 3 sesje po 14 rozdań lub 2 sesje po 16 rozdań;
      • finał: 4 sesje po 16 rozdań.
    • Oba teamy, które przegrają w półfinałach fazy pucharowej dostają brązowe medale;
    • Jest opracowana specjalna tabela, która łączy teamy w rundzie pucharowej w zależności od zajętego miejsca.
  • W każdej kategorii par zawody wyglądają następująco:
    • Wstępnie rozgrywanych są 4 rundy kwalifikacyjne.
    • Do półfinału A kwalifikuje się około 50% uczestników z każdej kategorii. Pozostali mogą grać w finale B.
    • Do półfinałów kwalifikują się również uczestnicy zawodów teamów, którzy odpadli na odpowiednim etapie fazy pucharowej;
    • W półfinałach mogą również wystąpić pary, w których obaj zawodnicy mają tytuły WGM;
    • 54 uczestników półfinałów kwalifikuje się do finału. Pozostali mogą grać w finale B.

Transmisje z zawodów[edytuj | edytuj kod]

Wszystkie sesje zawodów były transmitowane w internecie poprzez portal Ourgame i BBO. Mecze finałowe teamów były tylko na portalu Ourgame[5].

Otwarte mistrzostwa świata teamów mikstowych[edytuj | edytuj kod]

W zawodach wystartowało 89 teamów których zawodnicy byli z 30 federacji. 4 teamy miały w składzie pary z Polski[6].

W sobotę, 11 października, rozgrywano rundę kwalifikacyjną systemem szwajcarskim grając 8 meczów po 7 rozdań. 42 najlepsze teamy w niedzielę, 12 października, rozgrywały kwalifikacyjne półfinałowe w grupie A a 47 teamy grały w tym samym czasie w grupie B. Do fazy pucharowej przeszło 27 teamów z grupy A i 5 teamów z grupy B.

W poniedziałek odbyły się rundy pucharowe (32 i 16). W obu przypadkach były to 2 sesje po 14 rozdań. Do ćwierćfinałów (rundy 8 teamów) przeszły dwa zespoły z polskimi zawodnikami.

We wtorek, 14 października odbyły się ćwierćfinały (2 sesje po 14 rozdań) i półfinały (2 sesje po 16 rozdań).

Mecze półfinałowe[edytuj | edytuj kod]

Do półfinałów zakwalifikowały się zespoły:

  • Geely Automobile:
Dai Jianming, Gui Shenyue, Wang Hongli, Wang Liping, Yang Lixin, Zhang Yu;
  • Rossard:
Francja Danièle Avon, Polska Grażyna Brewiak, Polska Wojciech Gaweł, Francja Jerzy Romanowski, Francja Martine Rossard, Francja Jean-Michel Voldoire;
  • Saic:
Hu Maoyuan, Liu Yiqian, Wang Weimin, Wang Wenfei, Zhou Yongmei, Zhuang Zejun;
  • Salvo:
Niemcy Sabine Auken, Stany Zjednoczone Zia Mahmood, Holandia Marion Michielsen, Niemcy Anita Sinclair, Niemcy Roy Welland, Turcja Nafiz Zorlu.

Wyniki półfinałów były następujące:

14. Otwarte Mistrzostwa Świata. Teamy. Miksty. Mecze półfinałowe[2], 14 października, wtorek
Nr Team P 9:30 12:10
S1 Σ S2 Σ
TMS1 Salvo 27 27 54 81
Rossard 48 48 14 62
TMS2 Geely Automobile 45 45 44 89
Saic 24 24 27 51


Zgodnie z zasadami tych zawodów obie drużyny, które przegrały w półfinałach (Rossard i Saic), otrzymały brązowe medale.

Mecz finałowy[edytuj | edytuj kod]

W środę, 15 października, odbyły się 4 sesje (po 14 rozdań) meczu finałowego.


14. Otwarte Mistrzostwa Świata. Teamy. Miksty. Mecz finałowy[2], 15 października, środa
Nr Team P 9:00 12:00 14:20 16:40
F1 Σ F2 Σ F3 Σ F4 Σ
TMF Salvo 19 19 22 41 25 66 37 103
Geely Automobile 26 26 22 48 24 72 18 90


Zwycięzcy zawodów, drużyna Salvo, pokonała w ćwierćfinale i w półfinale teamy w skład których wchodziły polskie pary.

Otwarte mistrzostwa świata par mikstowych w brydżu sportowym[edytuj | edytuj kod]

W poniedziałek, 13 października, w 1 rundzie kwalifikacyjnej Otwartych Mistrzostw Świata Par Mikstowych wystartowało 130 par[2]. W sumie 12 października było 5 rund kwalifikacyjnych. Również 14 października było 5 rund eliminacyjnych.

W środę, 15 października, odbyło się po 5 sesji półfinałów A i B. W półfinale A startowało 120 par (w tym dwie pary polskie). W półfinale B startowało 51 par (w tym też 2 pary polskie). Większa liczba par w obu półfinałach – w porównaniu z klasyfikacjami – wynika z tego, że w półfinale A mogły startować pary z teamów, które odpadły w fazie pucharowej.

W czwartek, 16 października, w rundzie finałowej wystartowało 54 pary (w finale A). Do tej ostatecznej rundy zakwalifikowały się 2 pary z Polski. W czwartek i piątek rozegrano po 5 sesji.

Miejsca medalowe zdobyły pary:


14. Otwarte Mistrzostwa Świata. Pary mikstowe[2]. Miejsca medalowe
1 Stany Zjednoczone Kerri Sanborn Zhao Jie
2 Stany Zjednoczone Jacek Pszczoła Holandia Meike Wortel
3 Wang Nan Zhang Bangxiang


Otwarte mistrzostwa świata teamów open, kobiet i seniorów[edytuj | edytuj kod]

W sobotę, 18 października rozpoczęły się równolegle zawody 14. Otwartych Mistrzostw Świata Teamów:

  • Open (Rosenblum Cup),
  • Kobiet (McConnell Cup) oraz
  • Seniorów (Rand Cup).


14. Otwarte Mistrzostwa Świata. Liczba teamów open, kobiet i seniorów
Zawody Liczba teamów Teamy z polskimi zawodnikami
Rosenblum Cup 123 9
McConnell Cup 26 1
Rand Cup 22 2


W sobotę było rozgrywanych 8 rund kwalifikacyjnych systemem szwajcarskim po 7 rozdań w kategorii open. W niedzielę, 19 października, rozegrano półfinały A i B w tej kategorii. Do rundy pucharowej trafiło 27 zespołów z półfinału A i 5 z półfinału B. Runda pucharowa kategorii open rozpoczęła się w poniedziałek 20 października. W rundzie 32 rozgrywano 3 sesje po 14 rozdań. W poniedziałek rozegrano również w tej kategorii pierwszą z 3 sesji rundy 16. We wtorek, 21 października, dokończono rundę 16 i rozegrano dwie sesje ćwierćfinałów.

Kobiety i seniorzy w dniach od 17 do 19 października (sobota–poniedziałek) rozgrywali rundy każdy z każdym. Do rundy pucharowej trafiło po 8 teamów z każdej kategorii. We wtorek, 21 października, rozegrano 4 sesje – po 14 rozdań – ćwierćfinałów.

Do półfinałów w kategorii kobiet zakwalifikowały się następujące teamy:

  • Baker:
: Stany Zjednoczone Lynn Baker, Anglia Sally Brock, Stany ZjednoczoneKaren McCallum, Holandia Marion Michielsen, Anglia Nicola Smith, Holandia Meike Wortel;
  • China Red Team :
: Lu Yan, Ran Jingrong, Wang Hongli, Wang Wenfei, Wu Shaohong, Zhang Yu;
  • Moss Stany Zjednoczone:
: Lynn Deas, Hjördís Eyþórsdóttir, Joann Glasson, Sylvia Moss, Kerri Sanborn, Janice Seamon-Molson;
  • Pertamina Ep Indonezja:
: Rury Andhani, Lusje Olha Bojoh, Suci Amita Dewi, Kristina Wahyu Murniati, Conny Sumampouw, Julita Grace Tueje.

Do półfinałów w kategorii seniorów zakwalifikowały się następujące teamy:

  • Hackett :
: Anglia Paul Hackett, Anglia John Holland, Francja Christian Mari, Anglia John Sansom;
  • Milner :
: Francja Michel Bessis, Francja Philippe Cronier, Polska Apolinary Kowalski, Stany Zjednoczone Hemant Lall, Stany Zjednoczone Reese Milner, Polska Jacek Romański;
  • Lewis :
: Kanada Jurek Czyzowicz, Stany Zjednoczone Ross Grabel, Stany Zjednoczone Mark Itabashi, Kanada Dan Jacob, Stany Zjednoczone Linda Lewis, Stany Zjednoczone Paul Lewis;
  • Sternberg Stany Zjednoczone :
: Neil Chambers, Billy Eisenberg, Arnold Fisher, Fred Hamilton, John Schermer, James Marsh Sternberg.

W środę, 22 października, po rozegraniu 4 sesji meczów ćwierćfinałowych w konkurencji open, do półfinałów przeszły następujące teamy:

  • Diamond :
: Holandia Sjoert Brink, Stany Zjednoczone John Diamond, Holandia Bas Drijver, Stany Zjednoczone Eric Greco, Stany Zjednoczone Geoff Hampson, Stany Zjednoczone Brian Platnick;
  • Monaco Monako :
: Fulvio Fantoni, Geir Helgemo, Tor Helness, Franck Multon, Claudio Nunes, Pierre Zimmermann;
  • Mazurkiewicz Polska :
: Piotr Gawryś, Stanisław Gołębiowski, Krzysztof Jassem, Michał Klukowski, Marcin Mazurkiewicz, Włodzimierz Starkowski;
  • Ventin :
: Niemcy Sabine Auken, Szwecja Johan Upmark, Hiszpania Juan Carlos Ventin Camprubi, Niemcy Roy Welland, Szwecja Frederic Wrang.

Mecze półfinałowe[edytuj | edytuj kod]

W środę, 22 października odbyły się mecze półfinałowe w kategoriach open, kobiet i seniorów. W kategorii open były 3 sesje po 14 rozdań a w kategoriach kobiet i seniorów po 4 sesje po 14 rozdań.


14. Otwarte Mistrzostwa Świata. Teamy. Open. Mecze półfinałowe[2], 21 października, środa
Nr Team P 7:10 9:30 11:50
SO1 Σ SO2 Σ SO3 Σ
TOS1 Monako 35 35 34 69 14 83
Diamond 23 23 34 57 13 70
TOS2 Ventin 12 12 33 45 31 76
Mazurkiewicz 47 47 6 53 37 90



14. Otwarte Mistrzostwa Świata. Teamy. Kobiety. Mecze półfinałowe[2], 21 października, środa
Nr Team P 4:00 7:10 9:30 11:50
SK1 Σ SK2 Σ SK3 Σ SK4 Σ
TKS1 China Red Team 4,5 40 44,5 21 65,5 43 108,5 13 121,5
Pertamina EP 31 31 8 39 24 63 17 80
TKS2 Moss 6,5 8 14,5 52 66,5 9 75,5 37 112,5
Baker 55 55 21 76 31 107 42 149



14. Otwarte Mistrzostwa Świata. Teamy. Seniorzy. Mecze półfinałowe[2], 21 października, środa
Nr Team P 4:00 7:10 9:30 11:50
SS1 Σ SS2 Σ SS3 Σ SS4 Σ
TSS1 Milner 8 19 27 50 77 15 92 29 121
Lewis 26 26 2 28 26 54 42 96
TSS2 Sternberg 0 28 28 5 33 36 69 58 127
Hacket 2 13 15 23 38 27 65 15 80


Drużyny, które przegrały w półfinałach zdobyły brązowe medale w swoich kategoriach.

Mecze finałowe[edytuj | edytuj kod]

W czwartek, 22 października rozegrano mecze finałowe – 4 sesje po 14 rozdań:


14. Otwarte Mistrzostwa Świata. Teamy. Open. Mecz finałowy[2], 22 października, czwartek
Nr Team P 4:00 6:20 9:30 11:50
OF1 Σ OF2 Σ OF3 Σ OF4 Σ
TOF Monako 10 10 7 17 38 55 25 80
Mazurkiewicz 51 51 28 79 28 107 24 131



14. Otwarte Mistrzostwa Świata. Teamy. Kobiety. Mecz finałowy[2], 22 października, czwartek
Nr Team P 4:00 6:20 9:30 11:50
KF1 Σ KF2 Σ KF3 Σ KF4 Σ
TKF China Team Red 6 6 22 28 28 56 8 64
Baker 6,67 47 53,7 13 66,7 43 109,7 19 128,7



14. Otwarte Mistrzostwa Świata. Teamy. Seniorzy. Mecz finałowy[2], 22 października, czwartek
Nr Team P 4:00 6:20 9:30 11:50
SF1 Σ SF2 Σ SF3 Σ SF4 Σ
TSF Milner 27 27 31 58 10 68 44 112
Sternberg 1,33 12,3 11 19 31,3 33 64,3 10 74,8


Otwarte mistrzostwa świata par open, kobiet i seniorów w brydżu sportowym[edytuj | edytuj kod]

We wtorek, 21 października rozegrano pierwsze sesje mistrzostw świata par w kategoriach open, kobiet oraz seniorów[2].


Mistrzostwa świata par. Liczba par open, kobiet i seniorów*
Zawody Liczba par Liczba par z Polakami
Open 200 12
Kobiety 38 1
Seniorzy 24
*Liczba wyjściowa; w dalszych etapach
dołączyły pary z zawodów teamów.


Ze względu na małą liczbę par w kategoriach kobiet i seniorów postanowiono, że zawody w tej kategoriach będą prowadzone bez osobnych półfinałów (A i B)[2]:

  • we wtorek rozgrywano sesje eliminacyjne;
  • w środę i czwartek rozgrywano półfinały. Do półfinałów mogły dołączyć się pary rozgrywające wcześniej mecze ćwierćfinałowe w teamach. W sumie w kategorii kobiet półfinałach grało w środę 42 pary, a w czwartek 46 par (w tym jedna para polska). W konkurencji seniorów w półfinałach grały 33 pary (w tym jedna para polska);
  • w piątek i sobotę rozgrywano finały. Do finałów dołączono zawodników rozgrywających wcześniej finał w teamach. W sumie w kategorii kobiet do finału przeszło 17 par z półfinału i 5 par z finałów teamów (w sumie 22 pary w tym jedna polska). W kategorii seniorów do finału przeszło 12 par z półfinałów i 2 pary z finału teamów (w sumie 14 par w tym 2 polskie).

Zawody w konkurencji open rozgrywano zgodnie z wcześniejszymi założeniami[2]:

  • we wtorek i w środę rozgrywano sesje eliminacyjne;
  • w czwartek rozgrywano półfinały A (110 par - 9 par polskich) i B (92 pary - 6 par polskich). Do półfinału A mogli dołączyć się zawodnicy rozgrywający wcześniej ćwierćfinały i półfinały teamów oraz pary, której obaj zawodnicy mieli tytuł WGM. Do finału przeszło 54 pary (9 par polskich):
    • 43 pary z półfinału A,
    • 6 par z półfinału B,
    • 5 par z finałów teamów;
  • w piątek i sobotę rozgrywano finały.

Miejsca medalowe zdobyły pary[2]:

14. OMŚ. Pary open. Miejsca medalowe
1 Izrael Ehud Friedlander Izrael Jinnon Liran
2 Polska Jacek Kalita Polska Michał Nowosadzki
3 Francja Thomas Bessis Francja Cédric Lorenzini
14. OMŚ. Pary kobiet. Miejsca medalowe
1 Liu Shu Zhou Tao
2 Huang Yan Gan Lin
3 Indonezja Suci Amita Dewi Indonezja Kristina Wahyu Murniati
14. OMŚ. Pary seniorów. Miejsca medalowe
1 Indonezja Henky Lasut Indonezja Eddy Manoppo
2 Stany Zjednoczone Hemant Lall Stany Zjednoczone Reese Milner
3 Polska Apolinary Kowalski Polska Jacek Romański


Miejsca polskich brydżystów[edytuj | edytuj kod]

Polscy brydżyści zdobyli następujące miejsca medalowe:

Polskie pary w ścisłym finale otwartych mistrzostw świata par open (54 pary) zdobyły miejsca 2, 5, 17, 22, 24, 32, 35, 36 i 46[2].

W ścisłym finale (22 pary) otwartych mistrzostw świata par kobiet para polska zdobyła wysokie, 4 miejsce[2].

W ścisłym finale (14 par) Hiron Trophy polscy zawodnicy zdobyli miejsca 3 i 10.

Opiekunem (couchem) teamu Milner, który zwyciężył w teamach seniorów, był Jacek Pszczoła, który aktualnie reprezentuje USA, ale przez wiele lat był reprezentantem Polski. Jacek Pszczoła na tych zawodach zdobył srebrny medal w parach mikstowych.

Po raz pierwszy polscy brydżyści występujących w otwartych mistrzostwach świata zdobyli 5 medali. Podobny wynik polscy brydżyści uzyskali w roku 1994 w Albuquerque gdzie uzyskano 4 medale: złoty i brązowy w parach mikstowych, srebrny w teamach open oraz złoty w parach open.

Członek zwycięskiej drużyny Rosenblum Cup Piotr Gawryś na mistrzostwach świata uzyskał swój 9 medal oraz piąty tytuł. Wywalczył już tytuły:

  • w teamach open (Estoril w roku 2005[7] oraz na bieżących zawodach);
  • w teamach mikstowych - (Maastricht w roku 2000[8]);
  • indywidualny (Paryż w roku 1992[9]);
  • na olimpiadzie w kategorii open (Seattle w roku 1984[10]).

Partner Piotra Gawrysia w bieżących zawodach, Michał Klukowski, w wieku 18 lat został najmłodszym mistrzem świata w kategorii open w historii[11].

Team Mazurkiewicz wygrywając Rosenblum Cup pokonał w finale team Monaco w którym wystąpili między innymi[11]:

18. Mistrzostwa Świata Programów Brydżowych[edytuj | edytuj kod]

18. Mistrzostwa Świata Programów Brydżowych zostały rozegrane w dniach od 19 do 24 października[12].

W tych Mistrzostwach wystartowało 6 programów:

  • Baby Bridge (Francja),
  • Bridge Baron[13] (USA),
  • Micro Bridge[14] (Japonia),
  • Robo Bridge[15] (Holandia),
  • Shark Bridge[16] (Dania) oraz
  • Wbridge5[17] (Francja).

Najpierw rozegrano rundę każdy z każdym, w której grano mecze 48 rozdaniowe. Dwa najlepsze programy grały w finale 64 rozdania.

W finale program Shark Bridge autorstwa Johna i Merete Vermehren Norrisów pokonał program Micro Bridge[3][18].

Kongres WBF i posiedzenia komisji[edytuj | edytuj kod]

W czasie trwania 14. Otwartych Mistrzostw Świata odbyły się spotkania komisji WBF oraz kongres WBF.

W czasie tych spotkań zapadły – między innymi – następujące decyzje[19]:

  • Na skutek kary nałożonej na parę niemiecką w czasie D’Orsi Seniors Trophy w roku 2013 na Bali postanowiono drużynie Niemiec odebrać złoty medal. W ten sposób drużyny USA-2, Polski i Francji uzyskały medale odpowiednio złoty, srebrny i brązowy.
  • Polska będzie gospodarzem olimpiady brydżowej w dniach od 3 do 17 września 2016.

Ogłoszono również nazwiska 10 osób, którym WBF przyznało najwyższy tytuł World Grand Master. Wśród nich jest 3 zawodników z Polski: Krzysztof Jassem, Apolinary Kowalski i Jacek Romański[20].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. World Bridge Federation. 14th Red Bull World Bridge Series. [dostęp 2014-10-09]. (ang.).
  2. a b c d e f g h i j k l m n o p q World Bridge Federation. 14th Red Bull World Bridge Series. Results. [dostęp 2014-10-09]. (ang.).
  3. a b Biuletyn 14, str. 3. [dostęp 2014-10-24]. (ang.).
  4. WBF: Supplemental Conditions of Contest for the World Bridge Series, Sanya, China 2014. [dostęp 2014-08-14]. (ang.).
  5. Sanya Vugraph: Finals only on OurGame, not BBO. [dostęp 2014-10-28]. (ang.).
  6. World Bridge Federation. 14th Red Bull World Bridge Series. Mixed Teams. [dostęp 2014-10-12]. (ang.).
  7. WBF: 37th WORLD TEAM CHAMPIONSHIPS, Estoril, Portugal • 22 October - 5 November 2005. Transnational Open. [dostęp 2012-01-12]. (ang.).
  8. WBF: 11th WORLD TEAM OLYMPIAD, Maastricht, Netherlands • 26 August - 9 September 2000. Mixed. [dostęp 2012-01-19]. (ang.).
  9. WBF: 1st GENERALI WORLD MASTERS INDIVIDUAL. Paris, France • 13 - 15 May 1992 . Open and Women. [dostęp 2012-02-05]. (ang.).
  10. WBF: 7th WORLD TEAM OLYMPIAD, Seattle, U.S.A. • 27 October - 10 November 1984 . Open and Women. [dostęp 2012-02-05]. (ang.).
  11. a b Biuletyn 16, str 15. [dostęp 2014-10-25]. (ang.).
  12. Biuletyn 9, str. 5. [dostęp 2014-10-19]. (ang.).
  13. Greate Game Product. Bridge Baron 25. [dostęp 2014-10-24]. (ang.).
  14. Micro Bridge. [dostęp 2014-10-24]. (ang.).
  15. Robo Bridge. [dostęp 2014-10-24]. (ang.).
  16. Shark Bridge. [dostęp 2016-11-08]. (ang.).
  17. Wbridge5. [dostęp 2014-10-24]. (ang.).
  18. 2014 Our Game World Computer-Bridge Championship October 18 - 23, 2014. 2014 RESULTS. [dostęp 2014-10-24]. (ang.).
  19. Biuletyn 7, str. 4. [dostęp 2014-10-17]. (ang.).
  20. Biuletyn 15. Str 4. [dostęp 2014-10-25]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Media
Biuletyny Mistrzostw