Abd ar-Ra’uf ar-Rawabida

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Abd ar-Ra’uf ar-Rawabida (ar. عبد الرؤوف الروابدة, ur. 1939 w Irbidzie) – jordański polityk, premier Jordanii od marca 1999 do czerwca 2000.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W latach 70. XX wieku był jednym z polityków jordańskich opowiadających się za rezygnacją Jordanii do pretensji do utraconego w wojnie sześciodniowej Zachodniego Brzegu Jordanu, by zapewnić krajowi stabilność. Równocześnie grupa ta uznawała, że Jordania powinna uznać Organizację Wyzwolenia Palestyny za reprezentanta ludności palestyńskiej na ziemiach pod izraelską okupacją. W zamian zaś OWP miałaby powstrzymać się od ataków na państwo jordańskie i króla Husajna[1].

Był burmistrzem Ammanu[2].

W 1999 król Abd Allah II mianował ar-Rawabidę nowym premierem Jordanii po zdymisjonowaniu Fajiza at-Tarawiny[3]. Jako premier ar-Rawabida według niektórych źródeł przeciwstawiał się liberalizacji krajowej gospodarki, wdrażanej od początku lat 90. według zaleceń Międzynarodowego Funduszu Walutowego[4]. Z tego powodu popadł w konflikt z Szefem Dworu Królewskiego Abd al-Karimem al-Kabaritim, który popierał liberalizację[3] i sam wdrażał ją, będąc szefem rządu[5]. Inne źródło wskazuje, że premier był zwolennikiem reform gospodarczych[2]. Ar-Rawabidzie zarzucano również tolerowanie korupcji i nepotyzmu[3], chociaż zapowiadał on, że chce walczyć z korupcją i wyprowadzić jordańską gospodarkę ze stagnacji. Jego rząd uzyskał wotum zaufania 8 kwietnia 1999; przeciwko utworzeniu gabinetu głosowały deputowani lewicy oraz organizacji islamskich[2]. W tym samym miesiącu w Jordanii zlikwidowana została cenzura mediów, zaś we wrześniu zliberalizowano prawo prasowe[2].

W czerwcu 2000 król Abd Allah II zdymisjonował premiera i powołał na nowego szefa rządu zdecydowanego zwolennika neoliberalizmu Alego Abu ar-Raghiba[3].

W 2013 został przewodniczącym jordańskiego Senatu[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wróblewski B.: Jordania. Warszawa: TRIO, 2011, s. 183-184. ISBN 978-83-7436-276-4.
  2. a b c d Zdanowski J.: Historia Bliskiego Wschodu w XX wieku. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2010, s. 468. ISBN 978-83-04-05039-6.
  3. a b c d Wróblewski B.: Jordania. Warszawa: TRIO, 2011, s. 250-251. ISBN 978-83-7436-276-4.
  4. Wróblewski B.: Jordania. Warszawa: TRIO, 2011, s. 233-234. ISBN 978-83-7436-276-4.
  5. Wróblewski B.: Jordania. Warszawa: TRIO, 2011, s. 242. ISBN 978-83-7436-276-4.
  6. New Senate appointed. [dostęp 2013-10-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-26)].