Przejdź do zawartości

Adam Piasecki (przemysłowiec)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Adam Antoni Piasecki
Król czekolady
Data i miejsce urodzenia

24 grudnia 1873
Bieganów

Data i miejsce śmierci

30 kwietnia 1945
KL Bergen-Belsen

Miejsce spoczynku

zbiorowa mogiła

Zawód, zajęcie

cukiernik

Narodowość

polska

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi (II RP)

Adam Antoni Piasecki (ur. 24 grudnia 1873 w Bieganowie, zm. prawdopodobnie 30 kwietnia 1945 w KL Bergen-Belsen) – polski przemysłowiec, cukiernik i działacz społeczny nazywany „Królem czekolady”.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem Antoniego (rządcy dór lub wg niektórych źródeł dworskiego agronoma) i Emili Krzyżanowskiej. Wychowywał się w dworku w Bieganowie. W wieku 12 lat ( po śmierci ojca) podjął praktykę cukierniczą w cukierni Müllerowicza w Kielcach, potem w Warszawie. Egzamin czeladniczy zdał w 1893 i przyjechał do Krakowa gdzie pracował w wytwórni cukrów i herbatników Antoniego Nowińskiego[1].

W 1898 powstała pracownia cukiernicza i Piasecki otworzył przy niej swój pierwszy sklep na ul. Długiej 20, przeniesione następnie na ul. Długą 10. W roku 1904 otworzył drugi sklep w Kamienicy Margrabskiej przy ul. Floriańskiej 2 (Rynek Główny 47)[1].

W 1910 roku po otrzymaniu kredytu w Krajowym Funduszu Przemysłowym otworzył przy ul. Szlak 26 pierwszą w Krakowie fabrykę czekolady. Jeszcze przed wybuchem I wojny światowej jego fabryka produkowała 11 gatunków twardej czekolady, trzy rodzaje mlecznej, 13 nadziewanej, galanterię czekoladową, biszkopty i herbatniki, które wypierały z rynku wyroby austriackie[1]. Piasecki jest także twórcą batonika „Danusia”.

Po wybuchu wojny spadła produkcja i jakość wyrobów. Ponieważ były problemy ze zbytem Piasecki otworzył w Rynku Głównym sklep firmowy, którego wnętrza zaprojektował Franciszek Mączyński[1].

W 1919 roku, gdy fabryka zaczęła lepiej prosperować Piasecki sprzedał ją spółce z o.o.[1], której został współudziałowcem. W 1920 roku przekształciła się ona w nową firmę: A. Piasecki-Fabryka Czekolady w Krakowie SA i zbudowała fabrykę czekolady na zakupionej przy ul. Wrocławskiej 17 parceli[2]. Prezesem Rady Zawiadowczej firmy został hrabia Szczepan Tarnowski, a dyrektorem Adam Piasecki i hrabia Władysław Bobrowski. Firma w W 1924 roku zatrudniała 124 stałych i 20–40 sezonowych[1], a w 1927 miała 330 pracowników[1][3].

Znany był też jako działacz społeczny i patriotyczny, w czasie I wojny światowej wspierał swoimi wyrobami walczących żołnierzy, a także przekazał znaczne datki na organizację plebiscytu na Śląsku. Wsparł finansowo odnowę Wawelu. Był współtwórcą szkoły cukierniczej w Krakowie i prezesem Stowarzyszenia Cukierników[1][3].

Podczas II wojny światowej był nadal dyrektorem firmy, aresztowany przez Niemców za przydzielenie pracownikom fabryki deputatu słodyczy, uwięziony przy ul. Montelupich, został następnie wywieziony do niemieckiego obozu koncentracyjnego KL Groß-Rosen potem do niemieckiego obozu KL Bergen-Belsen gdzie zmarł. Pochowany w zbiorowej mogile[1].

Po wojnie fabryka Piaseckiego została upaństwowiona i w 1951 wraz z dwoma innymi, poprzednio prywatnymi firmami weszła w skład nowo utworzonych, państwowych Zakładów Przemysłu Cukierniczego „Wawel”[1].

Adam Piasecki był żonaty z Michaliną Przybylską. Nie mieli dzieci[1].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k Ewa Danowska, Król czekolady, „Kraków” (3), 2020, s. 63-64.
  2. a b M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 346 „za zasługi na polu rozwoju przemysłu krajowego i pracy filantropijnej”.
  3. a b c Piasecki Adam, [w:] Encyklopedia Krakowa, Wyd. 2 zm. i rozsz., t. 2, Kraków 2023, s. 186-187, ISBN 978-83-66334-92-2.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]