Adamowo (rejon postawski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Adamowo
Адамова
Państwo

 Białoruś

Obwód

 witebski

Rejon

postawski

Sielsowiet

Woropajewo

Populacja (2009)
• liczba ludności


5[1]

Położenie na mapie obwodu witebskiego
Mapa konturowa obwodu witebskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Adamowo”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, u góry znajduje się punkt z opisem „Adamowo”
Ziemia55°06′17″N 27°10′55″E/55,104722 27,181944

Adamowo (biał. Адамова; ros. Адамово) – wieś na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie postawskim, w sielsowiecie Woropajewo.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W czasach zaborów w granicach Imperium Rosyjskiego.

W dwudziestoleciu międzywojennym zaścianek leżał w Polsce, w województwie wileńskim[a], w powiecie duniłowickim (od 1926 postawskim), w gminie Łuczaj.

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 35 osób, wszystkie były wyznania prawosławnego i zadeklarowały polską przynależność narodową. Było tu 4 budynki mieszkalne[2]. W 1931 w 4 domach zamieszkiwało 35 osób[3].

Miejscowość należała do parafii prawosławnej w Ożunach. Podlegała pod Sąd Grodzki w Postawach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w m. Łuczaj[4].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Przynależność wojewódzka zmieniała się. Wieś leżała w województwie nowogródzkim (1921 - 1922), w Ziemi Wileńskiej (1922 - 1926) i w województwie wileńskim (od 1926)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Liczby ludności miejscowości obwodu witebskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
  2. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 25.
  3. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 41.
  4. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 42.