Przejdź do zawartości

Adolf Kuhn (architekt)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Adolf Kuhn
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1826
Krzeszowice

Data i miejsce śmierci

30 listopada 1914
Lwów

Zawód, zajęcie

architekt

Adolf Kuhn (ur. 1826 w Krzeszowicach, zm. 30 listopada 1914 we Lwowie) – polski architekt.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu szkoły średniej w Krakowie wyjechał do Francji, gdzie studiował budownictwo. Po powrocie do Krakowa od 1849 pracował w departamencie budownictwa w tamtejszym magistracie. W 1867 przeprowadził się do Lwowa, od 1878 był członkiem Polskiego Towarzystwa Politechnicznego, ponadto należał do Towarzystwa Uprawnionych Architektów i Galicyjskiej Izby Budowlanej, gdzie w 1903 otrzymał tytuł członka honorowego. W 1905 zasiadał w komisji oceniającej projekty gmachu Towarzystwa Politechnicznego, w tym okresie założył własne biuro projektowe. Tworzył w stylu historyzmu, był autorem wielu projektów obiektów sakralnych.

Był stryjem lekarza Adolfa Kuhna, którym opekował się po śmierci jego rodziców[1].

Spoczywa na Cmentarzu Łyczakowskim.

Dorobek architektoniczny

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Stanisław Brzozowski: Kuhn Adolf (1865–1937). W: Polski Słownik Biograficzny. T. XVI. Wrocław – Warszawa – Kraków : Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1971, s. 108–109.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Projekt kościoła parafialnego katolickiego obrz. łacińskiego w Lubaczowie. „Czasopismo Techniczne”. 7, s. 82–83, 1884.
  • † Ś. p. Adolf Kuhn. „Słowo Polskie”. R. XIX. 542, s. 2, 1 grudnia 1914.
  • Towarzystwo Politechniczne we Lwowie 1877–1902. Pamiętnik jubileuszowy pod red. E. Grzębskiego, Lwów, 1902 s. 90.
  • J. Piłatowicz: Ruch stowarzyszeniowy inżynierów i techników polskich do 1939 r. T. 2. Warszawa: Wyd. Primum, 2005, s. 31. ISBN 83-921738-2-1.
  • W. Ż. Konkurs na budowę domu Towarzystwa Politechnicznego we Lwowie. „Przegląd Techniczny”. Nr. 3, 1906 s. 27.
  • Памятники градостроительства и архитектуры Украинской ССР. К.: Будівельник, 1985 Т. 3 c. 203. (ros.)