Adrian Andrzej Gołyński

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Herb Prawdzic

Adrian Andrzej Gołyński herbu Prawdzic (ur. ok. 1540, zm. 1638), kasztelan wyszogrodzki, starosta zakroczymski w 1631 roku[1], marszałek sejmiku generalnego województwa mazowieckiego w 1613 roku[2].

Syn Stanisława, wnuk Adriana (zm. 1540), kasztelana ciechanowskiego, wyszogrodzkiego i czerskiego. Poślubił Dorotę Lubieńską, córkę Emeriana. Z małżeństwa urodziło się 2 synów i córka: Hieronim, kasztelan warszawski; Konstanty, dworzanin królewski; Marianna, późniejsza żona Krzysztofa Brochowskiego, podkomorzego zakroczymskiego.

Poseł ziemi zakroczymskiej na sejm zwyczajny 1613 roku[3]. Poseł na sejm nadzwyczajny 1626 roku i sejm nadzwyczajny 1629 roku[4].

Był dziedzicem Gołymina, dawniej Gołynina. Początkowo pełnił urząd podkomorzego zakroczymskiego od 1612 roku, następnie został starostą zakroczymskim (1617). Zapisał dożywocie swej żonie Dorocie w roku 1612. Z urzędu podkomorzego zrezygnował w 1618 roku. Był właścicielem Tarchomina. W latach (1636-1638) sprawował urząd kasztelana wyszogrodzkiego. W roku 1632 oddał on swemu synowi Konstantemu Lewice ze starostwa zakroczymskiego, lecz syn wkrótce zmarł.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Krzysztof Chłapowski, Starostowie niegrodowi w Koronie 1565-1795 Materiały źródłowe, Warszawa, Bellerive-sur-Allier 2017, s. 366.
  2. ↑ Jolanta Choińska-Mika, Sejmiki mazowieckie w dobie Wazów, Warszawa 1998, s. 69, tu jako Andrzej Gołyński.
  3. ↑ Janusz Byliński, Dwa sejmy z roku 1613, Wrocław 1984, s. 246.
  4. ↑ Jan Seredyka, Parlamentarzyści drugiej połowy panowania Zygmunta III Wazy, Opole 1989, s. 101.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Adam Boniecki, Herbarz Polski, (tom VI, str. 224-227, Gołyńscy v. Golińscy herbu Prawdzic)
  • Hr. Seweryn Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, (tom 4 ,str. 257-259, Gołyńscy herbu Prawdzic)
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Adrian_Andrzej_Gołyński&oldid=71195077”