Przejdź do zawartości

Amajak Kobułow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Amajak Kobułow
Амаяк Кобулов
generał porucznik generał porucznik
Pełne imię i nazwisko

Amajak Zacharowicz Kobułow

Data i miejsce urodzenia

1906
Tyflis

Data i miejsce śmierci

26 lutego 1955
Moskwa

Przebieg służby
Lata służby

1921–1955

Formacja

Armia Czerwona
OGPU
NKWD
MWD

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Faksymile
Odznaczenia
Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Kutuzowa II klasy (ZSRR) Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonej Gwiazdy Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945”

Amajak Zacharowicz Kobułow (ros. Амаяк Захарович Кобулов; ur. 1906 w Tyflisie, zm. 26 lutego 1955) – generał porucznik, ludowy komisarz spraw wewnętrznych Uzbeckiej SRR w latach 1941–1945, brat Bogdana, wysokiego funkcjonariusza organów bezpieczeństwa, również rozstrzelanego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Do 1926 roku skończył 5 klas szkoły handlowej, następnie zaoczne studia. Służył w Armii Czerwonej, potem był sekretarzem sądu ludowego, rachmistrzem i księgowym w spółdzielni i fabryce. Od 1927 roku rachmistrz Oddziału Finansów OGPU Gruzińskiej SRR. Od 1934 roku szef wydziału w Zarządzie NKWD Gruzji, od 1937 roku szef wydziału w Tajno-Politycznym Oddziale Zarządu BP NKWD Gruzji. Wkrótce potem został szefem Rejonowego Oddziału NKWD w Achalciche, a w maju 1938 roku w Gagrze. Od grudnia 1938 pierwszy zastępca ludowego komisarza spraw wewnętrznych (szefa NKWD) na Ukrainie w stopniu majora. Do września 1939 faktycznie był p.o. szefa NKWD Ukraińskiej SRR, gdyż stanowisko szefa pozostawało nieobsadzone. Następnie do lipca 1941 roku był rezydentem NKWD w Berlinie. W latach 1941–1945 był ludowym komisarzem bezpieczeństwa państwowego Uzbeckiej SRR. W 1945 roku został zastępcą szefa Zarządu Głównego ds. Jeńców Wojennych i Internowanych NKWD ZSRR w Moskwie w stopniu generała porucznika. W 1953 roku został zastępcą szefa Urzędu Kontroli MWD. W dniu 27 czerwca 1953 roku został aresztowany i skazany na śmierć 1 października 1954 roku. Po odrzuceniu 10 lutego 1955 roku prośby o ułaskawienie został rozstrzelany.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]