Generał porucznik
Generał porucznik lub generał lejtnant (dawniej: generał-lejtnant, ros. генерал-поручик albo генерал-лейтенант) – wysoki stopień wojskowy w wielu armiach, w tym w Armii Radzieckiej[1] i w Wehrmachcie[2], odpowiednik generała dywizji lub generała broni w Wojsku Polskim. Używany był też w wojsku I Rzeczypospolitej i Armii Wielkopolskiej, a także w Wojsku Polskim II Rzeczypospolitej do 1922 roku.
W Siłach Zbrojnych Stanów Zjednoczonych funkcjonuje stopień oficerski generała porucznika (ang. lieutenant general), którego polskim odpowiednikiem jest generał broni (3 gwiazdki, kod NATO: OF-8)[3].
W niemieckich siłach zbrojnych jego nazwa brzmi Generalleutnant[4]. Stopień Generalleutnanta obowiązywał w niektórych rodzajach sił zbrojnych III Rzeszy. Współcześnie stosowany jest w Bundeswehrze[5].
W wojsku I Rzeczypospolitej generał lejtnant dowodził dywizją[6]. Do pomocy miał generała majora komenderującego jazdą dywizji lub piechotą dywizji. Rangę generała lejtnanta miał także pisarz polny koronny[6].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Władimir Bieszanow, Pogrom Pancerny 1941. Wyd. Bellona, Warszawa 2009; ISBN 978-83-11-11530-9.
- ↑ Samuel M. Witcham, Wojska lądowe. Ordre de Bataille. Wyd. Bellona, Warszawa 2009; ISBN 978-83-11-11596-5
- ↑ Łukasz Dziamski, Szkic o najwyższych stopniach wojskowych
- ↑ Generalleutnant. Słownik internetowy ling.pl. [dostęp 2016-08-09].
- ↑ Dienstgrade in der Bundeswehr. bundeswehr.de. [dostęp 2016-08-09].
- ↑ a b Machynia, Rakutis i Srzednicki 1999 ↓, s. 3.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Mariusz Machynia, Valdas Rakutis, Czesław Srzednicki: Oficerowie wojska Wielkiego Księstwa Litewskiego. Sztab, kawaleria, artyleria, wojska inżynieryjne i piechota. Kraków: Księgarnia Akademicka. Wydawnictwo Naukowe, 1999. ISBN 83-7188-239-4.