Andowiak wielkouchy
| Thomasomys macrotis[1] | |
| A.L. Gardner & M. Romo, 1993[2] | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd | |
| Nadrodzina | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Plemię | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
andowiak wielkouchy |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |
 | |
Andowiak wielkouchy[4] (Thomasomys macrotis) – gatunek ssaka z podrodziny bawełniaków (Sigmodontinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Andowiak wielkouchy jest znany tylko z miejsca typowego i okolic w północno-środkowym Peru[5].
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisali w 1993 roku amerykański teriolog Alfred L. Gardner i peruwiańska teriolożka Mónica Romo nadając mu nazwę Thomasomys macrotis[2]. Holotyp pochodził z Puerta del Monte, około 30 km od Los Alisos, na wysokości około 3250 m, w Parku Narodowym Rio Abiseo, w regionie San Martín, w Peru[6].
Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[5].
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
- Thomasomys: Oldfield Thomas (1858–1929), brytyjski zoolog, teriolog; gr. μυς mus, μυος muos „mysz”[7].
- macrotis: gr. μακρωτης makrōtēs „długouchy, o długich uszach”, od μακρος makros „długi”; -ωτις -ōtis „-uchy”, od ους ous, ωτος ōtos „ucho”[8].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała (bez ogona) 153–168 mm, długość ogona 193–219 mm, długość ucha 28–33 mm, długość tylnej stopy 44–48 mm; masa ciała 140–166 g[9].
Siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Zamieszkuje krzewiaste paramo, las mglisty i las górski na wysokości między 3250 a 3280 m n.p.m.[3]. Współwystępuje z andowiakiem samotnym (T. apeco)[3]. Jest gatunkiem naziemnym[3]
Populacja[edytuj | edytuj kod]
Gatunek słabo rozpowszechniony[3].
Zagrożenia[edytuj | edytuj kod]
Główne zagrożenia to wylesianie, fragmentacja siedliska, i rolnictwo[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Thomasomys macrotis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b A.L. Gardner & M. Romo. A new Thomasomys (Mammalia: Rodentia) from the Peruvian Andes. „Proceedings of the Biological Society of Washington”. 106 (4), s. 762, 1993. (ang.).
- ↑ a b c d e f V. Pacheco & J. Vargas, Thomasomys macrotis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2020, wersja 2021-3 [dostęp 2021-12-22] (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 256. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 426. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Thomasomys macrotis. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-12-22].
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 675, 1904. (ang.).
- ↑ macrotis, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2021-12-22] (ang.).
- ↑ U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 499. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).