Przejdź do zawartości

Andrés Eloy Blanco

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrés Eloy Blanco
Ilustracja
Andrés Eloy Blanco (1941)
Data i miejsce urodzenia

6 sierpnia 1896
Cumaná

Data i miejsce śmierci

21 maja 1955
Meksyk

Miejsce spoczynku

Panteon Narodowy Wenezueli

Zawód, zajęcie

poeta, polityk

Narodowość

wenezuelska

Alma Mater

Centralny Uniwersytet Wenezueli

Rodzice

Luis Felipe Blanco (ojciec)
Dolores Meaño (matka)

Faksymile

Andrés Eloy Blanco (ur. 6 sierpnia 1896 w Cumanie, zm. 21 maja 1955 w Meksyku) – wenezuelski poeta i polityk.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Jego rodzicami byli Luis Felipe Blanco i Dolores Meaño. Dzieciństwo spędził na Margaricie. W 1908 roku wyjechał do Caracas, gdzie studiował prawo na Centralnym Uniwersytecie Wenezueli. Po studiach pracował jako adwokat w Apure. W 1928 roku został wydawcą nieoficjalnego pisma „El imparcial”. W tym samym roku został aresztowany za udział w protestach przeciw dyktaturze Juana Vicente Gómeza i uwięziony. Przebywał w więzieniu do 1933 roku, tam ukończył swoją jedną ze swoich książek Barco de Piedra. Po odzyskaniu wolności zintensyfikował działalność polityczną jako członek Akcji Demokratycznej. W czasie prezydentury Rómulo Gallegosa pełnił funkcję ministra spraw zagranicznych.

Po obaleniu Gallegosa opuścił Wenezuelę, początkowo wyjechał na Kubę, następnie do Meksyku. W 1955 roku zginął w wypadku samochodowym w mieście Meksyk.

Andrés Eloy Blanco zmarł 21 maja 1955 roku w Meksyku. Jego pogrzeb odbył się 2 lipca tego samego roku w Panteonie Narodowoym Wenezueli.

Wybrana twórczość

[edytuj | edytuj kod]
  • Tierras que me oyeron (1921)
  • La Aeroplana Clueca (1935)
  • Barco de Piedra (1937)
  • Abigaíl (1937)
  • Malvina recobrada (1938)
  • Liberación y Siembra (1938)
  • Baedeker 2000 (1935)
  • Poda (1934)
  • El Poeta y el pueblo (1954)
  • Giraluna (1955)
  • La Juanbimbada (1959)
  • Angelitos Negros (1943)

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]