Android Gingerbread
 Logo programu | |
 Interfejs użytkownika | |
| Producent |
|
|---|---|
| Architektura | |
| Pierwsze wydanie |
6 grudnia 2010 |
| Aktualna wersja |
2.3.7 (GWK74) |
| Jądro | |
| Licencja |
Apache License 2.0 |
| Poprzednik |
Android 2.2.3 „Froyo” |
| Następca |
Android 3.0 „Honeycomb” (tablety) / Android 4.0 „Ice Cream Sandwich” |
| Strona internetowa | |
Android 2.3 Gingerbread (z ang. Android piernikowy) – siódma wersja mobilnego systemu operacyjnego Android opracowanego przez firmę Google i wydanego w grudniu 2010 roku. W wersji Gingerbread wprowadzono obsługę komunikacji bliskiego zasięgu NFC (stosowanej w rozwiązaniach mobilnych płatności) oraz protokołu SIP (Session Initiation Protocol) używanego w telefonach internetowych VoIP[1]. Pierwszym telefonem z Androidem Gingerbread był Nexus S[1].
W dniu 27 września 2021 Google ostatecznie zakończył wsparcie dla Gingerbread blokując logowanie dla części usług w tej wersji Androida[2].
Cechy[edytuj | edytuj kod]
Oprócz zmian bardziej technicznych Google wprowadził również znaczne zmiany w interfejsie użytkownika w wersji Gingerbread[1]. Wprowadzono między innymi zmiany w wirtualnej klawiaturze, by umożliwić wciskanie kombinacji klawiszy. Dodane też możliwość wprowadzania znaków głosowo oraz usprawniono zaznaczanie tekstu na ekranie[1]. Wprowadzono również nowy menedżer pobierania, zapewniający użytkownikom łatwy dostęp do dowolnego pliku pobranego z przeglądarki, poczty e-mail lub innej aplikacji[3].
Nowe funkcje i technologie wprowadzone przez Gingerbread obejmują[1][3][4]:
- Natywna obsługa telefonów internetowych SIP VoIP.
- Obsługa komunikacji bliskiego pola (NFC), umożliwiająca użytkownikowi odczytywanie tagów NFC osadzonych na plakatach, naklejkach lub reklamach.
- Nowe efekty dźwiękowe, takie jak pogłos, korekcja, wirtualizacja słuchawek i wzmocnienie basów.
- Obsługa wielu kamer w urządzeniu, w tym kamery skierowanej do przodu, jeśli jest dostępna.
- Obsługa odtwarzania wideo WebM/VP8 i kodowania dźwięku AAC.
- Ulepszone zarządzanie energią, w tym bardziej aktywne zarządzanie aplikacjami zużywającymi energię.
- Przejście z systemu plików YAFFS na ext4 na nowszych urządzeniach[5].
- Dostęp do API aparatu dla osób tworzących oprogramowanie.
- Nowe API dające dostęp do sensorów w tym: żyroskopu, grawimetru i barometru.
- Ulepszenia dźwięku, grafiki i API dla twórców gier.
- Poprawiona prędkość w stosunku do Froyo dzięki aktualizacjom komponentów systemowych (m.in. współbieżne odśmiecanie pamięci w Dalvik VM, aktualizacja sterowników opartych związanych z operacjami 3D w OpenGL ES).
W tej wersji systemu ukryto również pierwsze jajko-niespodziankę (ang. easter egg) Androida, które przedstawia maskotkę Androida stojącą obok piernikowego ludzika zombie na tle innych zombie rozmawiających przez telefony komórkowe[6].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Jessica Dolcourt, Android 2.3's 'Gingerbread' OS: What's inside [online], CNET, 6 grudnia 2010 [dostęp 2023-12-09] (ang.).
- ↑ Zak Pollack: Sign-in on Android devices running Android 2.3.7 or lower will not be allowed starting wrzesień 27. Google, 2021-07-26. [dostęp 2021-08-02]. (ang.).
- ↑ a b Gingerbread [online], Android Developers [dostęp 2023-12-09] (ang.).
- ↑ Android 2.3 APIs [online], Android Developers [dostęp 2023-12-09] (ang.).
- ↑ Ryan Paul, Ext4 filesystem hits Android, no need to fear data loss [online], Ars Technica, 27 grudnia 2010 [dostęp 2023-12-09] (ang.).
- ↑ Chris Hoffman, 4 Hidden Android Easter Eggs: From Gingerbread to Jelly Bean [online], How-To Geek, 7 sierpnia 2012 [dostęp 2023-12-09] (ang.).