Andrzej Bułat
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
dziennikarz |
| Alma Mater | |
| Stanowisko |
redaktor naczelny |
| Partnerka |
Jolanta Balińska[1] |
Andrzej Florian Bułat (ur. 22 sierpnia 1948 w Środzie Śląskiej, zm. 2 listopada 2020 we Wrocławiu) – polski dziennikarz prasowy, felietonista, były prezes i redaktor naczelny wrocławskiego dziennika „Gazeta Robotnicza” (w latach 90. XX wieku przekształconego w „Robotniczą Gazetę Wrocławską”, następnie w „Gazetę Wrocławską”, która w 2004 roku została połączona ze „Słowem Polskim” w jedną gazetę – „Słowo Polskie – Gazeta Wrocławska”). W dzienniku tym pracował po ukończeniu studiów na Wydziale Prawa Uniwersytetu Wrocławskiego[2], od 1972 roku; redakcją kierował przez okres przekształceń po likwidacji RSW „Prasa”[1]. Autor felietonów pisanych pod pseudonimem Aleksander Malak[3][4][5][6]. W 1993 roku zdobył tytuł Bezbłędnego Redaktora Naczelnego i tym samym wywalczył dla „Gazety Wrocławskiej” tytuł Bezbłędnej Gazety, uczestnicząc w „Dyktandzie” – Ogólnopolskim Konkursie Ortograficznym[2][7]. Członek założyciel Klubu Rotary Wrocław-Centrum, przez kilka lat kierownik, a w kadencji 2007/2008 prezydent tego Klubu[8].
Wybrana twórczość
[edytuj | edytuj kod]- Aż stali się prochem i rozpaczą (1980) Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza (współautor: Wacław Dominik)[9]
- 3 po 3 razy 60. Wydane z magazynu (1996) Wrocław: Dom Wydawniczy Gazeta Wrocławska (współautorzy: Tadeusz Burzyński, Wiesław Wodecki)[10]
- Świeży blask pigwy. Felietony z lat 2000–2010 (2010) Wrocław: Oficyna Wydawnicza Atut
- Zryty beret, czyli we wtorki, owszem, można. Felietony 2010-2012 (2012) Wrocław: Oficyna Wydawnicza Atut
- Frustracja na dwa place (wskazujące). Felietony 2012-2014 (2014) Wrocław: Oficyna Wydawnicza Atut
- Masturbacja pod szubienicą. Felietony 2014-2016 (2016) Wrocław: Oficyna Wydawnicza Atut
- Psi patrol. Felietony 2016-2018 (2018) Wrocław: Oficyna Wydawnicza Atut[11].
- W cieniu środkowego palca. Felietony 2019-2020. Suplement 5. i ostatni (2022), Wrocław: Oficyna Wydawnicza Atut[6]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Odszedł redaktor Andrzej Bułat. Prowadził gazetę w najtrudniejszych czasach [online], Gazeta Wrocławska, 7 listopada 2020 [dostęp 2020-11-09] (pol.).
- ↑ a b ika, Dziennikarz z predyspozycjami [online], Oto Środa, 16 kwietnia 2008 [dostęp 2020-11-05] (pol.).
- ↑ Aleksander Malak (Andrzej Bułat), felietony [online], Gazeta Wrocławska [dostęp 2020-11-03] (pol.).
- ↑ Nie żyje Andrzej Bułat, były prezes i redaktor naczelny Gazety Wrocławskiej [online], Gazeta Wrocławska, 2 listopada 2020 [dostęp 2020-11-03] (pol.).
- ↑ Zmarł Andrzej Bułat vel Aleksander Malak [online], Stowarzyszenie Dziennikarzy RP Oddział Dolny Śląsk, listopad 2020 [dostęp 2020-11-03] (pol.).
- ↑ a b Malak 2022 ↓.
- ↑ Spotkanie z Andrzejem Bułatem [online], Gmina i Miasto Środa Śląska, 10 kwietnia 2008 [dostęp 2020-11-05] (pol.).
- ↑ Żegnaj Andrzeju B. [online], www.rotaryclub-wroclawpanorama.pl [dostęp 2020-12-09] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-08].
- ↑ Andrzej Bułat, Wacław Tomasz Dominik, Aż stali się prochem i rozpaczą, wyd. I, Wrocław: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1980 [dostęp 2020-11-27].
- ↑ Wiesław Wodecki – Encyklopedia Pomorza Zachodniego – pomeranica.pl [online], wikiszczecin.home.pl [dostęp 2020-11-27].
- ↑ Psi patrol [online], Księgarnia Internetowa PWN [dostęp 2020-11-27] (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Aleksander Malak (Andrzej Bułat): W cieniu środkowego palca. Felietony 2019-2020. Suplement 5. i ostatni. Atut, 2022. ISBN 978-83-7977-724-2.