Andrzej Bujak

Andrzej Bujak

Data i miejsce urodzenia	18 października 1891 Gaj
Data i miejsce śmierci	26 września 1940 Warszawa
Wzrost	180 cm
Pozycja	prawy obrońca
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1909–1922 Wisła Kraków 1922–1923 Legia Warszawa 1923–1926 Krakowianka

Andrzej Bujak (ur. 18 października 1891 w Gaju koło Krakowa, zm. 26 września 1940 w Warszawie) – polski piłkarz i działacz sportowy, zawodnik Wisły Kraków (1909–1922) oraz Legii Warszawa (1922–1923).

Życiorys

Grób Andrzeja Bujaka na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Jako uczeń krakowskiego gimnazjum, rozpoczął karierę piłkarską w barwach Wisły Kraków. Występował na prawej obronie, w parze z Wilhelmem Cepurskim (znani jako André i Williams). Należał do najlepszych polskich piłkarzy okresu zaborów i był powoływany do reprezentacji Krakowa oraz reprezentacji Galicji (1913). W latach 1913 i 1914 brał udział w Mistrzostwach Galicji.

Po wybuchu I wojny światowej, był żołnierzem I Brygady Legionów Polskich, a w latach 1915–1918 walczył w armii austriackiej. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, służył w odrodzonym Wojsku Polskim. W 1921 uzyskał awans na porucznika. W 1924 przeszedł do rezerwy.

W 1918 roku był jednym z inicjatorów reaktywacji Wisły Kraków i jako członek komisji rewizyjnej brał udzał w opracowaniu klubowego statutut. Był kapitanem drużny. W 1922 roku wystąpił poraz ostatni w barwach Wisły.

W latach 1922–1923 był zawodnikiem Legii Warszawa. Zasłyną między innymi samobójczą bramką strzeloną w meczu z Pogonią Lwów w dniu 23 czerwca 1923. Legia przegrała wówczas 0:4.

W latach 1923–1926 reprezentował natomiast barwy Krakowianki.

Pracował jako instruktor piłki nożnej w Centralnym Instytucie Wychowania Fizycznego w Warszawie.

Po wybuchu II wojny światowej został wysiedlony ze służbowego mieszkania.

Zmarł na zawał serca w dniu 26 września 1940 roku. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.