Andrzej Malinowski (ekonomista)
| |
| Data i miejsce urodzenia |
29 sierpnia 1947 |
|---|---|
| Poseł II kadencji Sejmu | |
| Okres |
od 19 września 1993 |
| Przynależność polityczna | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Andrzej Malinowski (ur. 29 sierpnia 1947 w Bydgoszczy) – polski polityk i działacz gospodarczy, poseł na Sejm II kadencji, w latach 2001–2022 prezydent organizacji Pracodawcy Rzeczypospolitej Polskiej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył w 1969 studia na Wydziale Handlowo-Towaroznawczym Akademii Ekonomicznej w Poznaniu, w 1975 uzyskał stopień doktora nauk ekonomicznych. Od 1966 działał w Zjednoczonym Stronnictwie Ludowym, w latach 1990–2001 należał do Polskiego Stronnictwa Ludowego. W latach 80. pełnił funkcje podsekretarza stanu w Ministerstwie Handlu Wewnętrznego i Usług oraz w Ministerstwie Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. Od 1990 do 1996 pracował na kierowniczych stanowiskach w spółkach prawa handlowego. Z ramienia PSL w latach 1993–1997 sprawował mandat posła na Sejm II kadencji. W 1997 bez powodzenia ubiegał się o reelekcję. W latach 1996–1998 był wiceministrem w Centralnym Urzędzie Planowania i Ministerstwie Gospodarki.
W 1998 został prezesem zarządu przedsiębiorstwa Sava Investment Group. W 2000 został wiceprezydentem, a w następnym roku prezydentem Konfederacji Pracodawców Polskich (2010 organizacja ta zmieniła nazwę na Pracodawcy Rzeczypospolitej Polskiej); uzyskiwał reelekcję na kolejne kadencje. Na czele tej organizacji stał do 2022, kiedy to zastąpił go Rafał Baniak. Andrzej Malinowski został honorowym prezydentem Pracodawców RP i przewodniczącym rady federacji[1].
W 2010 prezydent Lech Kaczyński powołał go na członka Narodowej Rady Rozwoju[2]. W 2015 z ramienia Pracodawców Rzeczypospolitej Polskiej został członkiem powołanej przez prezydenta Andrzeja Dudę – Rady Dialogu Społecznego[3].
W 2019 tygodnik „Do Rzeczy” opublikował artykuł Piotra Woyciechowskiego, według którego Andrzej Malinowski był tajnym współpracownikiem AWO Zarządu II SG WP[4][5]. Andrzej Malinowski następnie zaprzeczył, by pracował lub jako TW współpracował ze służbami specjalnymi PRL[6].
Według ustaleń kanadyjskiego laboratorium Citizen Lab w 2018 jego telefon komórkowy został zhakowany przy użyciu oprogramowania szpiegującego Pegasus[7].
W maju 2022 Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w I instancji uznał Andrzeja Malinowskiego za winnego składania fałszywych zeznań dotyczących jego współpracy z wywiadem wojskowym PRL i skazał go na karę grzywny[8].
Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2015; w 2023 prezydent RP pozbawił go tego orderu)[9][10][11]
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1999; w 2023 prezydent RP pozbawił go tego orderu)[12][9][11]
- Order Białej Gwiazdy III klasy (Estonia, 2002)[13]
- Order Uśmiechu (2016)[14]
- Tytuł honorowego obywatela gminy Biskupiec (2013)[15]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zmiany w strukturach Pracodawców RP. Prezesem Zarządu Rafał Baniak. pracodawcyrp.pl, 18 stycznia 2022. [dostęp 2022-01-21].
- ↑ Członkowie Narodowej Rady Rozwoju. prezydent.pl. [dostęp 2022-06-20].
- ↑ Prezydent powołał Radę Dialogu Społecznego. prezydent.pl, 22 października 2015. [dostęp 2015-10-23].
- ↑ Kiedy wniosek o autolustrację? Woyciechowski przypomina obietnicę Malinowskiego. dorzeczy.pl, 28 lutego 2019. [dostęp 2019-06-05].
- ↑ Prezydent „Roman”. wolniisolidarni.czest.pl, 28 marca 2019. [dostęp 2019-10-02].
- ↑ Prezydent Pracodawców RP Andrzej Malinowski odpowiada na zarzuty o współpracę ze służbami wywiadu PRL. pulshr.pl, 21 stycznia 2019. [dostęp 2019-06-05].
- ↑ Mariusz Kowalczyk: Kolejna ofiara Pegasusa w Polsce. „Ktoś mi powiedział: »Albo ja jestem podsłuchiwany, albo ty«”. newsweek.pl, 19 kwietnia 2022. [dostęp 2022-04-19].
- ↑ Adam Kielar: Były szef Pracodawców RP Andrzej Malinowski skazany za fałszywe zeznania dotyczącego kwestii współpracy z wywiadem wojskowym PRL. polskatimes.pl, 30 maja 2022. [dostęp 2022-06-20].
- ↑ a b M.P. z 2015 r. poz. 866.
- ↑ M.P. z 2024 r. poz. 301.
- ↑ a b Andrzej Malinowski pozbawiony orderów. prezydent.pl, 19 października 2023. [dostęp 2023-10-23].
- ↑ M.P. z 1999 r. nr 14, poz. 189.
- ↑ Eesti Vabariigi teenetemärgid. president.ee. [dostęp 2014-12-15]. (est.).
- ↑ Malinowski Andrzej. Order Uśmiechu. [dostęp 2023-10-20].
- ↑ Uchwała Nr XXXII/262/13 Rady Gminy Biskupiec z dnia 30 grudnia 2013 w sprawie przyznania Honorowego Obywatelstwa Gminy Biskupiec. biuletyn.net. [dostęp 2015-07-05].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Strona sejmowa posła II kadencji. [dostęp 2014-12-15].
- Nota biograficzna na stronie Pracodawców Rzeczypospolitej Polskiej. [dostęp 2014-12-15].
- Absolwenci Uniwersytetu Ekonomicznego w Poznaniu
- Członkowie Narodowej Rady Rozwoju
- Honorowi obywatele polskich gmin
- Ludzie urodzeni w Bydgoszczy
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Orderem Uśmiechu
- Polacy odznaczeni Orderem Gwiazdy Białej
- Politycy Polskiego Stronnictwa Ludowego
- Politycy PSL „Odrodzenie”
- Polscy ekonomiści
- Polscy przedsiębiorcy XX wieku
- Posłowie na Sejm III Rzeczypospolitej Polskiej
- Pozbawieni Orderu Odrodzenia Polski
- Urodzeni w 1947
- Urzędnicy Ministerstwa Handlu Wewnętrznego
- Wiceministrowie i urzędnicy III Rzeczypospolitej