Do Rzeczy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Do Rzeczy
Ilustracja
Logo „Do Rzeczy”
Częstotliwość

tygodnik

Państwo

 Polska

Wydawca

Orle Pióro

Tematyka

polityczno-społeczna

Pierwszy numer

25 stycznia 2013

Redaktor naczelny

Paweł Lisicki

Średni nakład

(grudzień 2020) 59 499 egz.

Średnia sprzedaż

(grudzień 2020) 29 239[1] egz.

Format

205x279 mm

Liczba stron

100–115

ISSN

2299-8500

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Do Rzeczy – polski konserwatywno-liberalny[2] tygodnik opinii wydawany od 2013 w Warszawie. Od początku istnienia redaktorem naczelnym tygodnika jest Paweł Lisicki, a zastępcami są Piotr Gabryel i Piotr Zychowicz. Najczęściej przekazuje informacje zgodne z wytycznymi partii rządzącej PIS[3][4]. Wydawcą tygodnika jest spółka z o.o. Orle Pióro, której inwestorem strategicznym jest PMPG Polskie Media.

Od stycznia 2020 roku pismo było rozprowadzane w wersji drukowanej w tygodniowym nakładzie wynoszącym ok. 69 tys. egzemplarzy. W marcu 2020 władze spółki PMPG Polskie Media, wydawcy „Do Rzeczy” zadecydowały o zmniejszeniu nakładu do ok. 59 tys. Miało to związek z trudną sytuacją w gospodarce spowodowaną rozprzestrzenianiem się koronawirusa oraz od dłuższego czasu spadającą liczbą czytelników papierowego wydania. Na początku roku 2020 (styczeń-luty) sprzedaż pisma wynosiła średnio niespełna 29 tys. sprzedanych numerów tygodniowo[5][6].

Charakter czasopisma[edytuj | edytuj kod]

Pismo ma charakter konserwatywno-liberalny (popierający tradycję chrześcijańską i wolność gospodarczą). Hasłem promującym pismo było: Nie ma zgody na milczenie[7].

Autorzy[edytuj | edytuj kod]

Na łamach „Do Rzeczy” publikują w większości dziennikarze uprzednio związani z tygodnikiem „Uważam Rze”, m.in. Paweł Lisicki, Cezary Gmyz, Piotr Semka, Bronisław Wildstein (odszedł z redakcji w marcu 2015[8]), Rafał A. Ziemkiewicz, Piotr Gociek, Piotr Gabryel, Waldemar Łysiak, Piotr Gursztyn, Wojciech Wybranowski (odszedł z redakcji w czerwcu 2020[9]), Sławomir Cenckiewicz, Piotr Gontarczyk, Sławomir Koper, Kamila Baranowska, Marek Magierowski, Andrzej Horubała (odszedł z redakcji w kwietniu 2018[10]), Tomasz Wróblewski, Agnieszka Rybak, Jarosław Stróżyk, Joanna Bojańczyk, Wiesław Chełminiak, Maciej Chmiel, Anna Herbich, Kataryna (odeszła z redakcji w grudniu 2019[11]), Piotr Kobalczyk, Marcin Makowski (odszedł z redakcji w lutym 2021[12][13]), Mariusz Majewski, Krzysztof Masłoń, Piotr Pałka, Maciej Pieczyński, Anna Piotrowska, Monika Rogozińska, Adam Tycner, Piotr Włoczyk, Marcin Wolski, Igor Zalewski, Eryk Mistewicz, Szewach Weiss[14]. Z pismem współpracuje także rysownik Andrzej Krauze.

W latach 2013–2018 zastępcą redaktora naczelnego czasopisma był Andrzej Horubała[10].

Inne[edytuj | edytuj kod]

Z tygodnikiem ukazuje się miesięczny dodatek historyczny „Historia Do Rzeczy”, kontynuacja dodatku „Uważam Rze Historia”[15]. Od 6 lipca 2015 roku tygodnik dostępny jest w wersji dźwiękowej w jednym z serwisów internetowych zajmujących się dystrybucją audiobooków[16]. Lektorem został Roch Siemianowski. Pierwsze wydanie audio zostało udostępnione nieodpłatnie.

Od 2013 redakcja tygodnika przyznaje nagrodę „Strażnik Pamięci” w kategoriach „Instytucja”, „Mecenas” i „Twórca”[17][18].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ „Polityka” wyprzedziła „Gościa Niedzielnego”, „Tygodnik Powszechny” przed „Do Rzeczy”, www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2021-03-31] (pol.).
  2. ↑ A.M. Frankowiak, Oblicza tożsamości europejskiej na łamach polskich tygodników opinii w latach 2004–2015, Wydawnictwo Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego, Olsztyn 2016, s. 361. ISBN 978-83-8100-021-5.
  3. ↑ Od rzeczy, Press.pl [dostęp 2022-06-30] (pol.).
  4. ↑ Kto nie popiera PiS, ten jest chory psychicznie. "Do Rzeczy" przekracza granice propagandy, naTemat.pl [dostęp 2022-06-30] (pol.).
  5. ↑ Ostatni numer „Wprost” z wyższą ceną i mniejszym nakładem, zmalał też nakład „Do Rzeczy” (pol.). www.wirtualnemedia.pl. [dostęp 2020-03-31].
  6. ↑ „Gość Niedzielny” liderem sprzedaży w styczniu, „Newsweek Polska” najbardziej w dół (pol.). www.wirtualnemedia.pl. [dostęp 2020-04-08].
  7. ↑ Nie ma zgody na milczenie – spot (pol.). dorzeczy.pl. [dostęp 2013-03-30].
  8. ↑ Bronisław Wildstein. Felieton pożegnalny. „Do Rzeczy”. 14/113, s. 7, 2015-03-30. Orle Pióro sp. z o.o.. ISSN 2299-8500. 
  9. ↑ „Coś się kończy, może coś się zacznie?”. Wojciech Wybranowski kończy współpracę z „DoRzeczy”, tysol.pl, 15 czerwca 2020 [dostęp 2020-06-15].
  10. ↑ a b Andrzej Horubała odchodzi z tygodnika „Do Rzeczy”. „Paweł Lisicki zabronił mi opublikowania krytycznej opinii o tweecie Rafała Ziemkiewicza”. wpolityce.pl, 5 kwietnia 2018. [dostęp 2018-04-05].
  11. ↑ tw, Kataryna rozstała się z „Do Rzeczy”, jej tekst o dzieciach homoseksualistów „niezgodny z linią redakcji”, wirtualnemedia.pl, 10 grudnia 2019 [dostęp 2020-06-15].
  12. ↑ NB, Marcin Makowski odchodzi z 'Do Rzeczy', w WP będzie rozwijał nowe projekty, wirtualnemedia.pl, 5 lutego 2021 [dostęp 2021-02-05].
  13. ↑ Marcin Makowski kończy współpracę z "Do Rzeczy", Press.pl, 5 lutego 2021 [dostęp 2021-02-05].
  14. ↑ Redakcja (pol.). dorzeczy.pl. [dostęp 2013-02-04].
  15. ↑ Niedługo „Historia Do Rzeczy”! (pol.). dorzeczy.pl. [dostęp 2013-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-04)].
  16. ↑ „Do Rzeczy” na audiobooku (pol.). Dorzeczy.pl, 2015-07-03. [dostęp 2015-07-07].
  17. ↑ Strażnik Pamięci (pol.). dorzeczy.pl. [dostęp 2013-11-22].
  18. ↑ Poznaliśmy „Strażników Pamięci 2013” (pol.). aliorbank.pl, 2013-11-06. [dostęp 2013-11-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-17)].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Do_Rzeczy&oldid=67488752”