Przejdź do zawartości

Anerood Jugnauth

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Anerood Jugnauth
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

29 marca 1930
Vacoas-Phoenix

Data śmierci

3 czerwca 2021

Prezydent Mauritiusa
Okres

od 7 października 2003
do 31 marca 2012

Przynależność polityczna

Socjalistyczny Ruch Mauritiusa (MSM)

Poprzednik

Raouf Bundhun (p.o.)

Następca

Monique Ohsan-Bellepeau (p.o.)

Premier Mauritiusa
Okres

od 16 czerwca 1982
do 22 grudnia 1995

Poprzednik

Seewoosagur Ramgoolam

Następca

Navin Ramgoolam

Okres

od 17 września 2000
do 30 września 2003

Poprzednik

Navin Ramgoolam

Następca

Paul Bérenger

Premier Mauritiusa
Okres

od 17 grudnia 2014
do 23 stycznia 2017

Poprzednik

Navin Ramgoolam

Następca

Pravind Jugnauth

Odznaczenia
Wielki Komandor Orderu Gwiazdy i Klucza Oceanu Indyjskiego (Mauritius) Wielki Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Wielka Wstęga Orderu Wschodzącego Słońca (Japonia) Rycerz Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego (Wielka Brytania) Wielki Oficer Orderu Plejady (Frankofonia)

Anerood Jugnauth (ur. 29 marca 1930 w Vacoas-Phoenix, zm. 3 czerwca 2021 w Curepipe[1]) – maurytyjski polityk, trzykrotny premier Mauritiusa w latach 1982–1995, 2000–2003 oraz 2014–2017, prezydent tego kraju od 7 października 2003 do 31 marca 2012.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Anerood Jugnauth kształcił się w szkołach Roman Catholic Aided School oraz Regent College Quatre Bornes, po czym rozpoczął studia prawnicze. W 1954 rozpoczął praktykę adwokacką[2].

W 1963 został po raz pierwszy wybrany w skład Zgromadzenia Legislacyjnego, w którym zasiadał do 1967. W skład parlamentu wchodził również w latach 1976–1995 oraz 2000–2003. W latach 1965–1967 pełnił funkcję ministra stanu ds. rozwoju, a w 1967 funkcję ministra pracy w gabinecie premiera Seewoosagura Ramgoolama[3].

W 1970 wstąpił do Walczącego Ruchu Mauritiusa (Mouvement Militant Mauricien, MMM). W latach 1973–1982 stał na jego czele, a od 1976 do 1982 pełnił również funkcję lidera opozycji. 16 czerwca 1982, po wygranej MMM w wyborach, objął stanowisko szefa rządu, które zajmował do 22 grudnia 1995. W 1983 wystąpił z MMM i założył własne ugrupowanie, Socjalistyczny Ruch Mauritiusa (Mauritian Socialist Movement, MSM). Od 17 września 2000 do 30 września 2003 po raz drugi zajmował stanowisko premiera[3].

7 października 2003 został wybrany przez Zgromadzenie Narodowe na urząd prezydenta Mauritiusa. Przewodnictwo w partii przekazał synowi, Pravindowi Jugnauthowi[3]. 19 września 2008 został jednogłośnie wybrany przez parlament na drugą 5-letnią kadencję[4].

30 marca 2012 ogłosił swoją rezygnację ze stanowiska prezydenta, obowiązującą z dniem kolejnym. Powodem złożenia urzędu był brak akceptacji dla polityki rządu Navina Ramgoolama. Zapowiedział przejście do opozycji i powrót do szeregów MSM. Partia ta w sierpniu 2011 opuściła szeregi koalicji z powodu postawienia zarzutów korupcyjnych jej członkowi, ministrowi zdrowia. 31 marca 2012 obowiązki prezydenta przejęła wiceprezydent Monique Ohsan-Bellepeau[5][6].

W wyborach parlamentarnych 10 grudnia 2014 koalicja pod jego przewodnictwem zdobyła 51 z 69 mandatów, a 17 grudnia 2014 Jugnauth objął po raz trzeci stanowisko premiera[7][8]. 21 stycznia 2017 ogłosił swoją rezygnację ze stanowiska szefa rządu na rzecz syna i ministra finansów w jego gabinecie, Pravinda Jugnautha, który objął urząd 23 stycznia 2017[9].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Mauritius former prime minister Sir Anerood Jugnauth dies aged 91. africanews.com. [dostęp 2021-06-04]. (ang.).
  2. Profile of the President. gov.mu. [dostęp 2012-03-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-21)]. (ang.).
  3. a b c Career of the President. gov.mu. [dostęp 2012-03-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-11-14)]. (ang.).
  4. Jugnauth re-elected Mauritius president. AFP, 20 września 2008. [dostęp 2012-03-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-26)]. (ang.).
  5. Mauritius president quits in row with PM. news24.com, 30 marca 2012. [dostęp 2012-03-31]. (ang.).
  6. Mauritius president says to quit, re-enter politics. Reuters, 30 marca 2012. [dostęp 2012-03-31]. (ang.).
  7. Mauritius. Worldstatesmen.org, 17 grudnia 2014. [dostęp 2015-02-25]. (ang.).
  8. December 2014. rulers.org. [dostęp 2017-01-22]. (ang.).
  9. New Mauritius PM takes over from father, opponents cries foul. reuters.com, 2017-01-23. [dostęp 2017-01-23]. (ang.).