Przejdź do zawartości

Antena ferrytowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Radiowa antena ferrytowa do odbioru fal długich, średnich i krótkich
Antena ferrytowa do odbioru fal długich i średnich

Antena ferrytowa – rodzaj anteny działającej na zasadzie sprzężenia z polem magnetycznym fali elektromagnetycznej. Ma postać cewki nawiniętej na wydłużony rdzeń ferrytowy. Cewka ta może być sprzężona z obwodem rezonansowym odbiornika lub stanowić jego część.

Anteny ferrytowe stosowane są zwykle w zakresie fal długich, średnich i krótkich. Są to anteny kierunkowe, a największa skuteczność mają one, gdy fala pada w kierunku prostopadłym do osi pręta ferrytowego.

Antena ferrytowa zazwyczaj stanowi również indukcyjność obwodu rezonansowego LC, służącego do dostrojenia odbiornika do pożądanej częstotliwości stacji radiowej[1].

Długość skuteczną anteny ferrytowej (wyrażoną w metrach) można obliczyć ze wzoru:

gdzie:

N – liczba zwojów,
S – powierzchnia przekroju poprzecznego cewki [m²],
μprzenikalność magnetyczna rdzenia,
λdługość fali [m].


Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Szczegółowy opis działania odbiornika superheterodynowego [online], www.stareradia.pl [dostęp 2021-04-12].