Antyfonarz opata Mścisława
_(cropped).jpg) Strona 1r z iluminowanym inicjałem | |
| Oznaczenie |
Rps 12720 V |
|---|---|
| Zawartość | |
| Język | |
| Technika | |
| Rozmiary |
56x38 cm |
| Liczba kart |
361 |
| Miejsce przechowywania | |
Antyfonarz opata Mścisława – średniowieczny antyfonarz w języku łacińskim z końca XIV w., przechowywany w Bibliotece Narodowej w Warszawie.
Rękopis powstał około 1395–1400 roku w skryptorium opactwa benedyktynów w Tyńcu i zredagowany został przez opata Mścisława[1]. Po kasacie klasztoru na początku XIX w. manuskrypt trafił do biblioteki Uniwersytetu Lwowskiego, zaś po II wojnie światowej do Biblioteki Narodowej (sygnatura Rps 12720 V)[2][1]. Od 2024 rękopis jest częścią wystawy stałej w Pałacu Rzeczypospolitej[2].
Pergaminowy manuskrypt o wymiarach 56x38 cm składa się z 361 kart[3]. Zawiera antyfony, czyli pieśni odpowiadające częściom liturgii, wykonywane zwykle naprzemiennie przez dwa chóry[2]. Oprawa kodeksu wykonana została w wieku XVI[1].Tekstom towarzyszy notacja muzyczna[2]. Kodeks ozdobiony jest dziesięcioma iluminowanymi inicjałami o treści figuralnej lub historycznej[2][3].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Antyfonarz opata Mścisława. Polona. [dostęp 2024-05-14].
- ↑ a b c d e Pałac Rzeczypospolitej. Trzy razy otwierana. Najcenniejsze zbiory Biblioteki Narodowej w Pałacu Rzeczypospolitej. Tomasz Makowski (oprac.), Patryk Sapała (współprac.). Warszawa: Biblioteka Narodowa, 2024, s. 9, 50.
- ↑ a b Inwentarz rękopisów do połowy XVI wieku w zbiorach Biblioteki Narodowej. Warszawa: Biblioteka Narodowa, 2012, s. 207. ISBN 978-83-7009-619-9.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Antyfonarz opata Mścisława w bibliotece Polona