Żelkówka grubościennozarodnikowa
_Boidin_%26_Gilles_344125.jpg) Żelkówka grubościennozarodnikowa (Aphanobasidium pseudotsugae) na korze drzewa | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
żelkówka grubościennozarodnikowa |
| Nazwa systematyczna | |
| Aphanobasidium (Burt) Boidin & Gilles Cryptog. bot. 1(1): 75 (1989) | |
Żelkówka grubościennozarodnikowa, żylaczka grubościennozarodnikowa (Aphanobasidium pseudotsugae (Burt) Boidin & Gilles) – gatunek grzybów z rodziny Radulomycetaceae[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji: Aphanobasidium, Radulomycetaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi (według Index Fungorum)[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1926 r. Edward Angus Burt nadając mu nazwę Corticium pseudotsugae. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadali mu Jacques Boidin i Gérard Gilles w 1989 r.[1]
- Aphanobasidium asseriphilum (Litsch.) Stalpers 1996
- Corticium asseriphilum Litsch. 1934
- Corticium pseudotsugae Burt 1926
- Phlebiella pseudotsugae (Burt) K.H. Larss. & Hjortstam 1987
- Xenasma pseudotsugae (Burt) J. Erikss. 1958
Władysław Wojewoda w 2003 r. zaproponował polską nazwę żylaczka grubościennozarodnikowa[3]. Po przeniesieniu gatunku do rodzaju Aphanobasidium stała się niespójna z nazwą naukową. Zgodną z aktualną nazwą naukową nazwę polską żelkówka grubościennozarodnikowa zaproponował K. Karasiński w 2005 r.[4]
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Rozpostarty na podłożu, cienki, o barwie od białawej do szaroniebieskawej. Powierzchnia woskowata, błyszcząca. Kontekst biały[5]. Owocniki mają nieprzyjemny zapach naftalenu[6].
- Cechy mikroskopowe
Zarodniki białawe o wymiarach 4–6 × 2,5–4 µm[5], elipsoidalne, nieamyloidalne, grubościenne[6].
Od podobnych rozpostartych grzybów o białawej barwie można go odróżnić jedynie badaniem mikroskopowym[5].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Żelkówka grubościennozarodnikowa występuje powszechnie na całej półkuli północnej[7]. W. Wojewoda w zestawieniu wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski w 2003 r. przytacza trzy jej stanowiska (Puszcza Niepołomicka, Wzgórza Tynieckie, Beskid Sądecki), wszystkie na drewnie sosny[3].
Grzyb saprotroficzny rozwijający się na martwym drewnie drzew iglastych i bardzo rzadko na dębie[4]. Owocniki wytwarza zazwyczaj od kwietnia do września[3]. Powoduje białą zgniliznę drewna[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2021-08-29].
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2021-08-29].
- ↑ a b c Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 517, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b Grzyby wielkoowocnikowe Kampinoskiego Parku Narodowego [online], 2005 [dostęp 2021-08-29].
- ↑ a b c Douglasien-Faserrandwachshaut (Rindenpilzähnlich) [online] [dostęp 2021-08-29].
- ↑ a b Aphanobasidium pseudotsugae (Voskovec douglaskový) [online] [dostęp 2021-08-29].
- ↑ a b Aphanobasidium pseudotsugae OMC1630 [online] [dostęp 2021-08-29].