Apiognomonia erythrostoma

Apiognomonia erythrostoma

Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Gromada	workowce
Klasa	Sordariomycetes
Rząd	Diaporthales
Rodzina	Gnomoniaceae
Rodzaj	Apiognomonia
Gatunek	Apiognomonia erythrostoma
Nazwa systematyczna
Apiognomonia erythrostoma (Pers.) Höhn. Annls. mycol. 16(1/2): 51 (1918)

Apiognomonia erythrostoma (Pers.) Höhn. – gatunek grzybów z klasy Sordariomycetes. Grzyb mikroskopijny, patogen, u niektórych roślin uprawnych wywołujący chorobę zasychanie liści czereśni.

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Apiognomonia, Gnomoniaceae, Diaporthales, Diaporthomycetidae, Sordariomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi.

Po raz pierwszy takson ten opisał w 1800 roku Christiaan Hendrik Persoon nadając mu nazwę Sphaeria erythrostom. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1918 roku Franz von Höhnel, przenosząc go do rodzaju Apiognomonia.

Ma 16 synonimów. Niektóre z nich:

• Gnomonia erythrostoma f. armeniacae I.A. Bondar 1977
• Phomopsis effusa (Lib.) B. Sutton 1967
• Phomopsis stipata (Lib.) B. Sutton 1967.

Morfologia i rozwój

Teleomorfa

Perytecja o średnicy 200-320 µm z prostą szyjką o wymiarach 100–250 × 60–130 µm, szerszą u podstawy. Ściana o grubości 20–30 µm, złożone z ok. 3 warstw komórek o żółtobrązowych ściankach. Worki 65–95 × 10–13 µm, mniej więcej cylindryczne, ze zwężającą się podstawą i pierścieniem wierzchołkowym, ośmiozarodnikowe, po osiągnięciu dojrzałości uwalniające się z perytecjum. Askospory 14,5–20 × 4–6 µm. Przegroda dzieląca zarodnik znajduje się w 1/3 jego długości, większa górna komórka zwykle z dwoma gutulami, czasami na każdym końcu ze szklistymi wyrostkami podobnymi do włosków.

Anamorfa

Konidiomy we fpostaci pyknidiów. Mają średnicę 100–160 µm, są kuliste lub niemal kuliste, zanurzona w tkance liścia, jednokomorowe, wyrastająca na dolnej powierzchni liści. Fialidy komórek konidiotwórczych tworzą się ze strzępek wewnętrznej powierzchni pyknidiów w łańcuchach po 2–4, końcowa komórka konidiogtwórcza jest najdłuższa, 11–20 x ok. 3 µm i ostra, fialidy pośrednie są krótsze 5–9 x ok. 3 µm i tworzą konidia bocznie. Konidia 17–25 x ok. 1 µm, nitkowate.

Rozwój

Zimuje w postaci grzybni i owocników w tkankach porażonych i obumarłych liści. Wiosną wytworzone w nich askospory dokonują infekcji pierwotnych na młodych liściach. Na obumarłych liściach powstają także bezpłciowe konidia. Według niektórych fitopatologów dokonują infekcji wtórnych, według innych nie są zdolne do kiełkowania i infekowania roślin.