Aria Olimpii

Aria Olimpii – rozpoczynająca się słowami Les oiseaux dans la charmille i często również tak identyfikowana, ekstremalnie trudna wykonawczo, sopranowa aria, skomponowana przez Jacques’a Offenbacha. Potocznie nazywana bywa także arią lalki. Pochodzi z opery Opowieści Hoffmanna, do której libretto napisali Jules Barbier i Michel Carré.

Umiejscowienie w operze[edytuj | edytuj kod]

Opowieści Hoffmanna są dzielone zwykle^[a] na prolog, epilog i akty określane imionami obiektów miłości niemieckiego poety, z których akt I nosi nazwę aktu Olimpii. Poeta zakochuje się kilka razy, przy czym obiektem jego miłości staje się również mechaniczna lalka. Olimpia to wytwór profesora i wynalazcy Spalanzaniego, a udział w jej powstaniu oraz oszukaniu Hoffmanna ma także magik Coppelius^[1].

Hoffmann, mając na oczach powodujące iluzję okulary, wierzy, że lalka jest człowiekiem, córką profesora i wynalazcy, dla niej też przejawia zainteresowanie fizyką. Podczas balu ma miejsce prezentacja Olimpii w towarzystwie, gdzie ta śpiewa swoją arię^[1]^[2].

Warstwa słowna[edytuj | edytuj kod]

Naiwny tekst mówi o ptaszkach i słoneczku oraz echu szepczących młodej dziewczynie tylko o miłości. Refren powtarzany po każdej z dwóch zwrotek podkreśla, że taka właśnie pogodna jest piosenka Olimpii^[2].

Warstwa muzyczna[edytuj | edytuj kod]

Offenbach, pisząc dla znanej z innych wymagających ról francuskiej śpiewaczki Adèle Isaac, wykonującej już z powodzeniem partie takie jak: Marie z Córki pułku Gaetana Donizettiego (La Fille du régiment), Isabelle z Roberta Diabła Giacoma Meyerbeera (Robert le diable) oraz Juliette (Julia) z Romea i Julii Charles’a Gounoda (Roméo et Juliette), uczynił z arii wręcz wirtuozerski tor przeszkód zawarty w niebotycznych, określanych nawet jako stratosferyczne^[2] koloraturach. Muzyka w rytmie walca idealnie charakteryzuje automatyczny mechanizm lalki. Delikatny akompaniament fletu i harfy ma przywodzić na myśl kuranty wykorzystywane w podobnych, współczesnych powstaniu tej opery mechanizmach. Olimpia w arii stopniowo przechodząc do coraz większych ozdobników, w drugiej jej zwrotce śpiewa już zupełnie ponad wyraz, wykorzystując praktycznie pełną gamę ozdobników ukazujących warsztat artystyczny śpiewaczki. Oba refreny są dla niej szczególnie wyczerpujące, toteż Spalanzani musi interweniować ponownie nakręcając lalkę^[2].

Światowa prapremiera Opowieści Hoffmanna odbyła się po śmierci Offenbacha, 10 lutego 1881 w paryskiej Opéra-Comique. W roli Olimpii wystąpiła faktycznie^[a] Adèle Isaac^[1].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Jacques Offenbach zmarł zanim dzieło zostało wystawione, nie nadając utworowi ostatecznego, jednolitego kształtu.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c Piotr Kamiński: Tysiąc i jedna opera. T. 2. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne (PWM), 2008, s. 42-49. ISBN 978-83-224-0901-5.
↑ ^a ^b ^c ^d Kate Hopkins: Les Contes d’Hoffmann musical highlight: The Doll Aria (z arią – oryginał, w języku francuskim – w wykonaniu Diany Damrau). [w:] Royal Opera House [on-line]. ROH (Covent Garden), 14 listopada 2016. [dostęp 2016-11-18]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Serwis classicalmusic, "Les oiseaux dans la charmille" Lyrics, Translation, History, and More, ang.

[uwaga1-1] Jacques Offenbach zmarł zanim dzieło zostało wystawione, nie nadając utworowi ostatecznego, jednolitego kształtu.

[PK1001-2] Piotr Kamiński: Tysiąc i jedna opera. T. 2. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne (PWM), 2008, s. 42-49. ISBN 978-83-224-0901-5.

[ROH-3] Kate Hopkins: Les Contes d’Hoffmann musical highlight: The Doll Aria (z arią – oryginał, w języku francuskim – w wykonaniu Diany Damrau). [w:] Royal Opera House [on-line]. ROH (Covent Garden), 14 listopada 2016. [dostęp 2016-11-18]. (ang.).

[a]

[1]

[2]