Arkadiusz (biskup Bourges)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Święty
Arkadiusz z Bourges
Arcade de Bourges
biskup
Czczony przez

Kościół katolicki

Wspomnienie

1 sierpnia

Atrybuty

mitra i pastorał

Arkadiusz
Arcade de Bourges
biskup
Kraj działania

Państwo Franków

Data śmierci

przed 549

biskup Bourges
Okres sprawowania

531 lub wcześniej–541 lub później

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

Kościół katolicki

Sakra biskupia

531 lub wcześniej

Arkadiusz (zm. przed 549[1]) – biskup Bourges, święty Kościoła katolickiego[1], wnuk Sydoniusza Apolinarego i syn biskupa Clermont Apolinarego i Placydyny, teść biskupa Bordeaux Leoncjusza[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z senatorskiej rodziny galo-rzymskiej[3], której przedstawiciele (dziad — Sydoniusz Apolinary i ojciec — Apolinary) zostali wybrani na biskupów Clermont[4]. Po śmierci ojca w 515 najpewniej pozostawał w opozycji wobec kolejnego biskupa Clermont, Kwincjanusa, pragnąc utrzymać wpływy w Kościele w tej diecezji[5]. Około 524 Arkadiusz poparł roszczenia Childeberta I do Owernii w wyniku nieprawdziwych wiadomości o śmierci prawowitego władcy Teuderyka I, co spowodowało najazd tego ostatniego na te ziemie[6]. Był to pierwszy znany przypadek wezwania przez arystokrację alternatywnego Merowinga[7]. Według przekazu Grzegorza z Tours podczas interwencji Teuderyka I Arkadiusz uciekł do Bourges leżącego w domenie Childeberta I[8]. Jako biskup Bourges brał udział w 538 w III synodzie w Orleanie[9], wysłał również swojego przedstawiciela na IV synod w Orleanie w 541[10]. Biskupem był przez około 15 lat[1]. Na pewno sprawował ten urząd w latach 531–541[11]. Zmarł przed 549[1], kiedy to na urzędzie biskupa Bourges poświadczony jest Dezyderiusz[12].

Nie jest znana jego małżonka, z którą miał jedyne dziecko, córkę Placydynę, żonę przyszłego biskupa Bordeaux Leoncjusza[13].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d E. Omer, The Lives of the Saints, New York 1994, 296.
  2. N. Gauthier, Le réseau de pouvoirs de l'évêque dans la Gaule du haut Moyen-Âge, [w:] Towns and Their Territories Between Late Antiquity and the Early Middle Ages, red. G.P. Brogiolo, N. Gauthier, N. Christie, Leiden–Boston–Köln 2000, s. 196, 204.
  3. I. Wood, Królestwa Merowingów: Władza — społeczeństwo — kultura, Warszawa 2009, s. 34, 97.
  4. N. Gauthier, Le réseau de pouvoirs de l'évêque dans la Gaule du haut Moyen-Âge, [w:] Towns and Their Territories Between Late Antiquity and the Early Middle Ages, red. G.P. Brogiolo, N. Gauthier, N. Christie, Leiden–Boston–Köln 2000, s. 196.
  5. I. Wood, Królestwa Merowingów: Władza — społeczeństwo — kultura, Warszawa 2009, s. 97.
  6. I. Wood, Królestwa Merowingów: Władza — społeczeństwo — kultura, Warszawa 2009, s. 67-68, 97, 99.
  7. I. Wood, Królestwa Merowingów: Władza — społeczeństwo — kultura, Warszawa 2009, s. 116.
  8. Grzegorz z Tours, Historie. Historia Franków, przekł. K. Liman, T. Richter, wstęp, oprac., kom. D.A. Sikorski, Kraków 2002, III, 12, s. 147. Według tego samego przekazu matkę Arkadiusza Placydynę oraz jego ciotkę (siostrę jego ojca) Alchimę wojska Teuderyka pojmały w okolicach Cahors i obrabowały. Po tym zostały one skazane na wygnanie.
  9. J. Sirmond, Concilia antiqua Galliae..., t. I, 1629, s. 257.
  10. J. Sirmond, Concilia antiqua Galliae..., t. I, 1629, s. 269.
  11. N. Gauthier, Le réseau de pouvoirs de l'évêque dans la Gaule du haut Moyen-Âge, [w:] Towns and Their Territories Between Late Antiquity and the Early Middle Ages, red. G.P. Brogiolo, N. Gauthier, N. Christie, Leiden–Boston–Köln 2000, s. 196, 204. Datowanie pozostaje jednak w sprzeczności z dokumentami II synodu w Orleanie w roku 533 i synodu w Clermont w roku 535, które zostały podpisane przez biskupa Bourges Honorata. Zob. J. Sirmond, Concilia antiqua Galliae..., t. I, 1629, s. 231, 245.
  12. J. Sirmond, Concilia antiqua Galliae..., t. I, 1629, s. 284.
  13. N. Gauthier, Le réseau de pouvoirs de l'évêque dans la Gaule du haut Moyen-Âge, [w:] Towns and Their Territories Between Late Antiquity and the Early Middle Ages, red. G.P. Brogiolo, N. Gauthier, N. Christie, Leiden–Boston–Köln 2000, s. 204.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródła[edytuj | edytuj kod]

Opracowania[edytuj | edytuj kod]