Artur Krężel
| Państwo działania | |
|---|---|
| profesor nauk biologicznych | |
| Specjalność: chemia bionieorganiczna, chemia biologiczna, analityka biochemiczna | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
4 czerwca 2004 – Chemia nieorganiczna (chemia bionieorganiczna) |
| Habilitacja |
15 marca 2011 – nauki biologiczne (biochemia) |
| Profesura |
20 października 2016 |
Artur Krężel – polski chemik, biochemik specjalizujący się w chemii bionieorganicznej, chemii biologicznej i analityce biochemicznej, nauczyciel akademicki, profesor zwyczajny, kierownik Zakładu Chemii Biologicznej Wydziału Biotechnologii Uniwersytetu Wrocławskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 2000 ukończył przyspieszone studia w zakresie chemii ogólnej na Wydziale Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego, w czerwcu 2004 obronił z wyróżnieniem pracę doktorską pt. Właściwości kwasowo-zasadowe, koordynacyjne i strukturalne glutationu oraz jego pochodnych (promotor prof. dr hab. Wojciech Bal). Od lipca 2004 do lipca 2007 roku pracował na stanowisku research fellow (postdoc) w University of Texas Medical Branch w Galveston (Teksas, USA) gdzie wraz z prof. Wolfgangiem Maretem prowadził badania nad funkcjami ssaczych metalotionein oraz komórkowej homeostazy cynkowej. W tym samym okresie pełnił rolę konsultanta naukowego w NeuroBioTex (Galveston, Teksas). W październiku 2007 został zatrudniony na stanowisku adiunkta na Wydziale Biotechnologii Uniwersytetu Wrocławskiego. 15 marca 2011 habilitował się na podstawie zbioru prac zatytułowanych Jony metali przejściowych w układach biologicznych: homeostaza oraz zastosowanie w biotechnologii.[1] Rok później został kierownikiem nowo powstałej Pracowni Chemii Biologicznej. 20 października 2016 Prezydent RP nadał mu tytuł profesora w zakresie nauk biologicznych (w wieku 38 lat). Dwa lata później został awansowany na stanowisko profesora zwyczajnego. Od tego samego roku piastuje stanowisko kierownika w Zakładzie Chemii Biologicznej na Wydziale Biotechnologii Uniwersytetu Wrocławskiego.[2]
Zajmuje się rolą jonów cynku w kontroli szeregu procesów komórkowych, ich magazynowaniem, buforowaniem i redystrybucją. Ponadto poszukuje ścieżek interakcji metabolizmu cynku i miedzi. Do ważnych nurtów zainteresowań należy również rozwój metod bioanalitycznych - spektroskopowych (głównie fluorescencyjnych) i MS - przydatnych w badaniach strukturalnych białek oraz detekcji wolnych jonów metal na poziomie komórki oraz ich kompartmentów. Od lat rozwija metody specyficznej i regioselektywnej modyfikacji białek z wykorzystaniem między innymi barwników/sensorów biarsenowych otrzymywanych w jego laboratorium.
W 2010 uzyskał nagrodę magazynu Polityka oraz stypendium MNiSW dla wybitnych młodych naukowców. Został uhonorowany nagrodą Wiktora Kemuli (2011) oraz medalem Bogusławy i Włodzimierza Trzebiatowskich (2023) przez Polskie Towarzystwo Chemiczne.[3] Jest stypendystą Academia Europea, członkiem Komitetu Biotechnologii PAN Jest wielokrotnym laureatem stypendiów i grantów przyznawanych przez Fundację na rzecz Nauki Polskiej, Narodowe Centrum Nauki oraz MNiSW. Od lat jest aktywnym członkiem International Society for Zinc Biology. Jego dorobek publikacyjny obejmuje 130 artykułów opublikowanych w czasopismach naukowych z listy JCR cytowanych ponad 7000 razy.[4][5]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Prof. dr hab. Artur Krężel, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2020-06-12].[martwy link]
- ↑ ChemBioLab - Home [online], chembiolab.uni.wroc.pl [dostęp 2020-06-17].
- ↑ PTCHEM - Laureaci Medali i Nagród PTChem [online], ptchem.pl [dostęp 2020-06-17].
- ↑ Artur Krężel - Cytowania w Google Scholar [online], scholar.google.pl [dostęp 2020-06-17].
- ↑ artur Krężel - Search Results [online], PubMed [dostęp 2020-06-17] (ang.).