Ascaro

Ascaro
	; „Ascaro”
Klasa	niszczyciel
Typ	Soldato
	Historia
Stocznia	Ansaldo(inne języki), Genua
Położenie stępki	1911
Wodowanie	6 grudnia 1912
	Zamówiony dla Cesarstwo chińskie
Nazwa	„Tsing Po”
	Regia Marina
Nazwa	„Ascaro”
Wejście do służby	21 lipca 1913
Wycofanie ze służby	31 maja 1930
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	normalna: 396 ton; pełna: 414 t
Długość	całkowita: 65 metrów; 64,4 m na KLW
Szerokość	6,1 m
Zanurzenie	2,1 m
	Napęd
	2 maszyny parowe potrójnego rozprężania; 3 kotły; moc 6416 KM; 2 śruby
Prędkość	28,62 węzła
Zasięg	1000 Mm przy prędkości 12 węzłów
	Uzbrojenie
	4 działa kal. 76 mm (4 x I); 10 min
Wyrzutnie torpedowe	3 x 450 mm (3 x I)
Załoga	55
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ascaro – włoski niszczyciel z początku XX wieku, uczestnik I wojny światowej, jedna z jedenastu jednostek typu Soldato. Pierwotnie zamówiona przez Chiny, jednak podczas budowy została pozyskana przez rząd Włoch. Okręt został zwodowany 6 grudnia 1912 roku w stoczni Ansaldo(inne języki) w Genui, a do służby w Regia Marina wszedł w lipcu 1913 roku. W 1921 roku jednostka została przeklasyfikowana na torpedowiec, a z listy floty została skreślona w maju 1930 roku.

Projekt i budowa

Przyszły „Ascaro” został zamówiony w 1910 roku przez Rząd Chin^[1]^[2]. Okręt miał otrzymać nazwę „Tsing Po”, jednak przed ukończeniem budowy został na podstawie międzypaństwowego porozumienia nabyty przez Włochy^[1]^[2]. Jednostka była niemal identyczna jak niszczyciele budowane dla Regia Marina, z tym że miała przedni kocioł opalany paliwem płynnym, a dwa pozostałe węglem; projektowane uzbrojenie artyleryjskie składające się z dwóch dział kal. 76 mm i czterech dział kal. 47 mm zostało zmienione na identyczny zestaw jak na włoskich niszczycielach tego typu^[1]^[2].

Okręt został zbudowany w stoczni Ansaldo(inne języki) w Genui^[3]^[4]. Stępkę niszczyciela położono w 1911 roku, został zwodowany 6 grudnia 1912 roku, a do służby w Regia Marina przyjęto go 21 lipca 1913 roku^[1]^[2]. Jednostka nosiła znaki taktyczne „AS” i „AO”^[1]^[2].

Dane taktyczno-techniczne

Okręt był niewielkim, pełnomorskim niszczycielem o długości całkowitej 65 metrów (64,4 metra na linii wodnej), szerokości 6,1 metra i zanurzeniu 2,1 metra^[1]^[5]. Wyporność normalna wynosiła 396 ton, a pełna 414 ton^[6]^[1]. Okręt napędzany był przez dwie czterocylindrowe maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej projektowanej mocy 6000 KM (w praktyce maszyny osiągały większą moc – 6416 KM), do których parę dostarczały trzy kotły Thornycroft(inne języki)^[1]^[2]. Dwuśrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 28,62 węzła^[1]^[2]. Okręt zabierał zapas 50 ton węgla i 34 tony mazutu, co zapewniało zasięg wynoszący 1000 Mm przy prędkości 12 węzłów (lub 400 Mm przy prędkości 24 węzłów)^[6]^[1].

Niszczyciel był uzbrojony w cztery pojedyncze działa dwunastofuntowe kal. 76 mm (3 cale) QF Ansaldo M1897 L/40^[1]^[2]. Masa działa wynosiła 625 kg, masa naboju 5,9 kg, kąt podniesienia lufy od -10 do +42°, prędkość wylotowa pocisku 674 m/s, donośność maksymalna 9850 metrów, a szybkostrzelność 15 strz./min^[7]. Uzbrojenie uzupełniały trzy pojedyncze wyrzutnie torped kal. 450 mm (17,7 cala), na jego pokładzie można było umieścić 10 min morskich^[6]^[1].

Załoga okrętu składała się z 3 oficerów oraz 52 podoficerów i marynarzy^[1]^[2].

Służba

1 lipca 1921 roku niszczyciel został przeklasyfikowany na torpedowiec^[1]^[2]. Jednostka służyła do 31 maja 1930 roku, kiedy została skreślona z listy floty^[1]^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: 1985, s. 268.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Aldo Fraccaroli: Italian Warships of World War I. London: 1970, s. 68.
↑ John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: 1990, s. 214.
↑ T.A. Brassey (red.): The Naval Annual, 1915. London: 1915, s. 180.
↑ J. Gozdawa-Gołębiowski, T. Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: 1994, s. 617.
↑ ^a ^b ^c Ivan Gogin: ASCARO destroyer (1913). Navypedia. [dostęp 2017-09-10]. (ang.).
↑ Aldo Fraccaroli: Italian Warships of World War I. London: 1970, s. 281-282.

Bibliografia

T.A. Brassey (red.): The Naval Annual, 1915. London: William Cloves and Sons, 1915. (ang.).
Aldo Fraccaroli: Italian Warships of World War I. London: Ian Allan Ltd., 1970. ISBN 0-7110-0105-7.
Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
Ivan Gogin: ASCARO destroyer (1913). Navypedia. [dostęp 2017-09-10]. (ang.).
Jan Gozdawa-Gołębiowski, Tadeusz Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: Lampart, 1994. ISBN 83-902554-2-1.
John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: Studio Editions, 1990. ISBN 1-85170-378-0. (ang.).

[con1921-268-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: 1985, s. 268.

[fra68-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Aldo Fraccaroli: Italian Warships of World War I. London: 1970, s. 68.

[janI-214-3] John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: 1990, s. 214.

[bra1915-180-4] T.A. Brassey (red.): The Naval Annual, 1915. London: 1915, s. 180.

[goz617-5] J. Gozdawa-Gołębiowski, T. Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: 1994, s. 617.

[nav-6] Ivan Gogin: ASCARO destroyer (1913). Navypedia. [dostęp 2017-09-10]. (ang.).

[fra281_282-7] Aldo Fraccaroli: Italian Warships of World War I. London: 1970, s. 281-282.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

I grupa	„Artigliere” „Bersagliere” „Corazziere” „Garibaldino” „Granatiere” „Lanciere”
II grupa	„Alpino” „Carabiniere” „Fuciliere” „Pontiere”
III grupa	„Ascaro”