Stępka

Pozostałość stępki z wraku Miedziowca ma długość 11,6 metra

Stępka, kil – oś konstrukcyjna szkieletu statku wodnego, stanowiąca podstawę wytrzymałości strukturalnej kadłuba. Stępka występuje w postaci belkowej i płaskiej. Na stępce opierają się wręgi, a na żaglowcach w nadstępkach także pionowe maszty.

Przed opracowaniem konstrukcji modułowej kil był zwykle pierwszą częścią kadłuba, która była budowana. W czasach konstrukcji modułowych natomiast, produkcja stępki rozpoczyna się wiele miesięcy przed początkiem budowy samej jednostki. Symboliczna ceremonia położenia stępki wciąż jednak pozostaje symbolem początku budowy jednostki.

Stępka belkowa

Zwana zwykle kilem, jest dziedzictwem po statkach o konstrukcji drewnianej. Poza funkcją konstrukcyjną kil stanowi też balast, służący do obniżenia środka ciężkości kadłuba, a w konsekwencji stabilizacji jednostki.

Stosowany głównie w jednostkach morskich (wykonanych z innego materiału niż stal lub małych stalowych) – na śródlądziu częściej stosowany jest miecz.

Stępka płaska

Stosowana w dużych statkach stalowych o podwójnym dnie lub statkach mniejszych o dnie pojedynczym.

Za odmianę stępki płaskiej uważa się stępkę tunelową, której konstrukcja składa się z dwóch równo oddalonych od płaszczyzny symetrii wzdłużników. Nazwa pochodzi od tunelu powstającego po zamontowaniu do wzdłużników poszycia dna zewnętrznego i wewnętrznego. W stępce tunelowej znajdują się rurociągi, przewody elektryczne i zawory.

W języku

Powiedzenie stoczniowców: położyć stępkę – oznacza zakończenie pierwszego etapu budowy statku (przygotowanie pierwszej partii elementów) i rozpoczęcie montażu kadłuba, zwykle wiążące się z uruchomieniem transzy płatności po potwierdzeniu wykonania tego etapu.

Powiedzenie żeglarskie: stopy wody pod kilem – używa się na pożegnanie żeglarzy wypływających w rejs.