Asyryjski Kościół Wschodu w Indiach
| |||||||
| Klasyfikacja systematyczna wyznania | |||||||
| Chrześcijaństwo └ Kościoły wschodnie └ Kościoły przedefeskie | |||||||
| Ustrój kościelny | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Obrządek | |||||||
| Zwierzchnik • tytuł zwierzchnika |
arcybiskup Mar Aprem Mooken | ||||||
| Zasięg geograficzny | |||||||
| Członkostwo | |||||||
| |||||||
| Strona internetowa | |||||||
Asyryjski Kościół Wschodu w Indiach – lokalny metropolitalny Kościół arcybiskupi w Indiach, podlegający patriarsze asyryjskiemu i będący częścią Asyryjskiego Kościoła Wschodu.
Nazwa[edytuj | edytuj kod]
Asyryjski Kościół Wschodu w Indiach jest bardziej znany pod nazwą Chaldejski Asyryjski Kościół Wschodu, choć na Bliskim i Środkowym Wschodzie przymiotnik "chaldejski" tradycyjnie odnosi się do asyryjskiego Kościoła unickiego.
Struktura[edytuj | edytuj kod]
Głową Asyryjskiego Kościoła Wschodu jest katolikos patriarcha asyryjski Gewargis III. Kościołem w Indiach w jego imieniu kieruje metropolita Mar Aprem rezydujący w Kerali, zaś delegatem patriarchy jest Mar Timotheus. Wikariuszami metropolity są biskupi Mar Yohannan Yoseph i Mar Awgin Kuriakose. Metropolicie podlega około 30 tysięcy wiernych, kilkudziesięciu księży i diakonów stałych. Językami liturgicznymi są: asyryjski i malajalam. Główną świątynią Kościoła jest katedra Mart Mariam w Thrissur.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Podobnie jak i inne Kościoły funkcjonujące w Indiach, także i ten korzeniami sięga czasów św. Tomasza Apostoła. Obecny kształt zawdzięcza zjednoczeniu z Kościołem chaldejskim, założonym przez Mar Toma, Mar Barthelomeu, Mar Addaia i Mar Mariego, będących apostołami i uczniami Jezusa z grupy siedemdziesięciu. Kościół prowadził w przeszłości energiczną akcję misyjną i posiadał liczne diecezje od Mezopotamii na zachodzie, po Chiny, a nawet Japonię na wschodzie. Hierarchowie owego Kościoła w IV wieku przyjęli naukę nestoriańską i odłączyli się od Kościoła powszechnego.
Kościół zjednoczył się z Kościołem Asyryjskim w XIX wieku, po oddzieleniu od Kościoła syromalabarskiego w wyniku tzw. schizmy Eliasza Mellusa.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Andrzej Sarwa, Nie wszyscy pomrzemy. Zaświaty w wierzeniach Kościołów orientalnych, Sandomierz 2006
- Andrzej Sarwa, Chrześcijańska Księga Umarłych, t.1 Kościoły Wschodu, Sandomierz 2005
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Klub Miłośników Kultury Asyryjskiej – Asyryjski Kościół Wschodu
- Lista parafii na stronie Kościoła. churchoftheeastindia.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-20)].