August Longin Lobkowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
August Longin Lobkowicz (1797–1842), litografia Franza Eybla (1842)

August Longin Lobkowicz, książę niem. August Longin Fürst von Lobkowitz (ur. 15 marca 1797 w Pradze – zm. 17 marca 1842 w Wiedniu) – czesko-austriacki ziemianin i polityk, cesarski kanclerz i generał-gubernator Galicji.

Życie[edytuj | edytuj kod]

Właściciel rozległych dóbr w Czechach, m.in. Mělníka, Hořína, Drhovle, Sedleca, Rožďalovice oraz Pałacu Lobkowiczów na Małej Stranie w Pradze.

Ukończył studia prawnicze w Pradze[1]. Wybrał karierę urzędniczą, od 1817 był starostą powiatowym w Kouřim, od 1821 był sekretarzem w czeskim Gubernium a w latach 1824-1825 był starostą w Budziejowicach[2]. W 1825 został przeniesiony do Galicji gdzie najpierw był zastępcą (1825) a następnie generał-gubernatorem (sierpień 1826 – wrzesień 1832)[1]. Po wybuchu epidemii cholery w 1830 prowadził z sukcesem działania na rzecz ludności dotkniętej zarazą organizując dla niej pomoc sanitarną i medyczną. To osobiste zaangażowanie zyskało mu powszechną sympatię i szacunek w zarządzanym przez niego kraju[1]. W okresie powstania listopadowego miał życzliwie odnosić do jego uczestników przekraczających kordon graniczny, stąd po interwencji Rosji został zdymisjonowany. Wkrótce potem został kanclerzem nadwornym w zjednoczonej Kancelarii Cesarsko-Królewskiej w Wiedniu[2], a po powrocie do Czech był od 1834 prezesem Izby Sądowej Kopalń i Mennic[1].

Jako miłośnik i mecenas sztuki brał czynny udział w życiu muzycznym swoich czasów: wspierał wielu debiutujących i uznanych artystów, utrzymywał własną orkiestrę w swoim wiedeńskim pałacu[1]. Jednocześnie był prezesem Towarzystwa Przyjaciół Muzyki w Wiedniu, Towarzystwa Patriotycznych Przyjaciół Sztuki, Towarzystwa Krzewienia Sztuki Muzycznej[1]. Był także honorowym członkiem Towarzystwa Muzeum Patriotycznego w Czechach oraz członkiem i dyrektorem ekonomicznym Muzeum Narodowego w Pradze[1].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Wielki Orderu Leopolda (1836)

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z książęcej gałęzi melnicko-hořínskiej czeskiej rodziny szlacheckiej Lobkowiczów (Lobkoviců). Był synem podkomorzego Królestwa Czech Antonína Isidora (1773-1819) i Marii Sydonii z Kińskich. Miał trzech młodszych braci: Józefa Marię Augusta (1799–1832), dyplomatę Franciszka Jerzego (1800-1854) i Ferdynanda (1801-1831) oraz trzy siostry: Marię Ludmiłę (1798-1868), żonę Prospera Ludwiga księcia Arenberg (1785–1861), Marię Annę (1802-1830) i Marię Helenę (1805–1856). Ożenił się w 1827 z księżniczką Anną Bertą ze Schwarzenbergów (1807-1883). Mieli 7 dzieci: Marię Sidonię (1828–1917) żonę Josefa Františka Lobkowicza (1803–1875); Marię Hedvikę Karolínę (1829–1852, żonę Alfreda II Windischgrätza (1819- 1876); Marię Annę (1830–1913), żonę Mořica Esterházy'ego (1807–1890); Marię Rosę (1832–1905), żonę Ervína Neipperg (1813–1897); Antonína Isidora (1833–1833), marszałka Królestwa Czech Jerzego Krystiana (1835 –1908) i Marię Augustę (1838 –1841)[3][2]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g Csáky Moritz, Lobkowitz, August Longin Fürst von in: Neue Deutsche Biographie t. 14 (1985), S. 735
  2. ↑ a b c Lobkowitz, August Longin Fürst von, [in:] Biographisches Lexikon des Kaiserthums Oesterreich, Band: 15 (1866), ab Seite: 337.
  3. ↑ Stanislav Kasik; Petr Maṧek; Marie Mẑykovặ, Lobkowiczové: dějiny a genealogie rodu, České Budějovice 2002, ISBN 80-903040-3-6. S. 176–177.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=August_Longin_Lobkowicz&oldid=73154662”