Augustyn Drozdowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Augustyn Drozdowicz
Data i miejsce urodzenia

1883
Mińsk Litewski

Data i miejsce śmierci

11 grudnia 1925
Poznań

Miejsce spoczynku

cmentarz farny
obecnie nieznane[1]

Zawód, zajęcie

inżynier budownictwa

Miejsce zamieszkania

Rosja, Poznań (Polska)

Uczelnia

Instytut Inżynierów Dróg Komunikacji w Petersburgu

Pracodawca

Towarzystwo Robót Inżynierskich w Poznaniu
Urząd Miasta Poznania

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi

Augustyn Drozdowicz (ur. 1883 w Mińsku Litewskim, zm. 11 grudnia 1925 w Poznaniu[2]) – inżynier, radca miasta Poznania, odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył szkołę w Kronsztacie. Kontynuował naukę w Instytucie Inżynierów Dróg Komunikacji w Petersburgu, gdzie uzyskał dyplom inżyniera. Pracował w Rosji przy takich budowach, jak:

  • północno-doniecka linia kolejowa,
  • linia kolejowa Jama-Nikitowska,
  • linia kolejowa Rodaków-Lidzaja,
  • linia kolejowa Merita-Chersoń.

Wykonywał prace związane z

  • przebudową linii wąskotorowych na normalnotorowe,
  • wznoszeniem mostów kolejowych,
  • opracowywaniem dokumentacji 14 linii kolejowych.

W czasie I wojny światowej został mianowany naczelnikiem wydziału studiów kolei strategicznych, a w 1916 - naczelnikiem wydziału technicznego w wojennym wydziale budownictwa.

Od 1916 objął katedrę budowy kolei żelaznych.

W 1920 przeprowadził się do Polski, gdzie kontynuował prace związane z budową kolei. Do jego dokonań można zaliczyć na przykład linie kolejowe Kutno-Płock oraz Kokoszki-Gdynia (pracował wtedy z Towarzystwie Robót Inżynierskich w Poznaniu).

W 1921 rozpoczął pracę w Magistracie miasta Poznania jako radca budownictwa podziemnego. Jako radca nadzorował prace związane z rzeką Wartą oraz remontem ulic i placów (m.in. plac Wolności, łazienki rzeczne, most Bolesława Chrobrego).

Zmarł w 1925. Jego pogrzeb odbył się 14 grudnia 1925 w kaplicy Przemienienia Pańskiego. Został pochowany na cmentarzu farnym. Na pogrzebie wygłosił mowę żałobną prezydent Poznania Cyryl Ratajski, określając go mianem jednego z najlepszych synów Polski.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]