Bénédict Morel

Bénédict Augustin Morel (ur. 22 listopada 1809 w Wiedniu, zm. 30 marca 1873 w Saint-Yon) – francuski lekarz psychiatra.

Życiorys

Urodził się w Wiedniu z francuskich rodziców. Wskutek wojny austriacko-francuskiej został porzucony przez swoich rodziców, opuścił Austrię z luksemburskim opatem Dupont i jego służącą Marianne, którzy go wychowali. W Paryżu studiował medycynę, tytuł doktora medycyny otrzymał w 1839. Następnie został asystentem Jeana-Pierre′a Falreta w szpitalu Salpêtrière.

Dorobek naukowy

Morel był twórcą teorii o dziedzicznym zwyrodnieniu psychicznym (degeneracji psychicznej) jako przyczynie chorób umysłowych. W pierwszym tomie Études cliniques (1852) wprowadził do medycyny termin démence précoce, przyjęty później przez Emila Kraepelina na określenie opisanej przez niego grupy psychoz. Koncepcja Kraepelina poza nazwą nie ma związków z opisem Morela i wydaje się, że Kraepelin nie znał jego prac^[1].

Wybrane prace

Traité des maladies mentales. Paris: Masson, 1852-1853
Traité des dégénérescences physiques, intellectuelles et morales de l'espèce humaine. Paris: H. Baillière, 1857
Le no-restraint ou de l’abolition des moyens coercitifs dans le traitement de la folie. Paris, 1861
Du goître et du crétinisme, étiologie, prophylaxie etc. Paris, 1864
De la formation des types dans les variétés dégénérées. Rouen, 1864

Przypisy

↑ Berrios G.E., Luque R., Villagran J.M.. Schizophrenia: a conceptual history. „International Journal of Psychology and Psychological Therapy”, s. 111–140, 2003.

Bibliografia

Lasegue C. Morel. Sa vie medicale et ses oeuvres. Archives générales de médecine 6 (21), 1873
Motet M. Eloge de Morel. Annales médico-psychologiques 11/12, 1874

Linki zewnętrzne

Bénédict Augustin Morel w bazie Who Named It (ang.)

[1] Berrios G.E., Luque R., Villagran J.M.. Schizophrenia: a conceptual history. „International Journal of Psychology and Psychological Therapy”, s. 111–140, 2003.

[1]