Błoń

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Błoń
Блонь
Ilustracja
Cerkiew św. Trójcy w Błoni
Państwo

 Białoruś

Obwód

 miński

Rejon

puchowicki

Sielsowiet

Błoń

Populacja (2009)
• liczba ludności


1740

Nr kierunkowy

+375 1713

Kod pocztowy

223014

Tablice rejestracyjne

5

Położenie na mapie obwodu mińskiego
Mapa konturowa obwodu mińskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Błoń”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, w centrum znajduje się punkt z opisem „Błoń”
Ziemia53°31′39,7″N 28°10′31,4″E/53,527694 28,175389

Błoń (błr. i ros. Блонь) – agromiasteczko na Białorusi, w rejonie puchowickim obwodu mińskiego, około 58 km na południowy wschód od Mińska, nad rzeką Citewką (dopływem Świsłoczy).

Historia[edytuj | edytuj kod]

Tutejsze włości były na początku XVIII wieku dziedzictwem rodu Baków. W XVIII wieku Błoń należała do powiatu mińskiego w województwie mińskim[1] Ksiądz Józef Baka założył tu[2] w 1745 roku[3] placówkę misyjną nazwaną Missio Bakana[4]. Placówka ta posiadała własny budynek (drewniany klasztor wybudowany w 1745 roku), fundusz i około pięciu misjonarzy. Ks. Baka był jej superiorem w latach 1741–1757 i rzadko ją opuszczał. Drewniany kościółek został przez niego wybudowany w 1742 roku[3] albo w roku 1748[5][6]. Po jego śmierci w 1780 roku majątek przeszedł na własność jezuitów, a po kasacie zakonów przez krótki czas był własnością ks. Ponińskiego, by wkrótce stać się własnością Ossowskich herbu Dołęga, aż do powstania stczyniowego. W ramach represji popowstaniowych Błoń została[a] skonfiskowana i przekazana w 1868 roku rosyjskiemu urzędnikowi Józefowi Bończa-Osmołowskiemu. Kościółek nie istnieje od 1917 roku. W latach 1919–1920 Błoń znajdowała się pod zwierzchnictwem polskim, wszedłszy w skład gminy Puchowicze. Po wytyczeniu polskiej granicy wschodniej znalazła się na terenie ZSRR. Błoń od 1924 roku jest siedzibą sielsowietu.

Dwór w Błoni, obecnie muzeum regionalnego krajoznawstwa

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

  • Klasztor wybudowany przez księdza Bakę miał nietypową formę dworu[3]. Budynek przetrwał liczne zawieruchy dziejowe i obecnie jest odrestaurowany i mieści się w nim regionalne muzeum krajoznawcze. Ogród otaczający dom pochodzi najprawdopodobniej z czasów Ossowskich[3].
  • We wsi znajduje się również cerkiew św. Trójcy wybudowana w 1826 roku.

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. W Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego Błoń jest rodzaju żeńskiego, natomiast u Aftanazego i w kilku innych źródłach – rodzaju męskiego.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Вялікі гістарычны атлас Беларусі Т.2, Minsk 2013, s. 100.
  2. Błoń. Radzima.org. [dostęp 2015-03-16].
  3. a b c d Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 1: Województwa mińskie, mścisławskie, połockie, witebskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1991, s. 24–25, ISBN 83-04-03713-0, ISBN 83-04-03701-7 (całość).
  4. Kościół jezuitów w Błoniu fundacji ks. Józefa Baki. Obraz z XIX wieku z książki A. Kułagina 'Katolickie świątynie na Białorusi'. Radzima.org. [dostęp 2015-03-16].
  5. N. Rouba (zebrał i opracował): Przewodnik po Litwie i Białejrusi (tu Błoń występuje jako Błonie). Wilno: Wydawnictwa „Kurjera Litewskiego”, s. 23.
  6. Błoń, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 249.