K-469
| |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Projekt |
Malachit (SKB-143) |
| Oznaczenie NATO |
Victor I |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Początek budowy |
5 września 1973 |
| Wodowanie |
10 czerwca 1974 |
 Marynarka Wojenna ZSRR
| |
| Nazwa |
K-469, B-469 |
| Wejście do służby |
4 września 1974 |
 MW Rosji
| |
| Nazwa |
B-469 |
| Wejście do służby |
1991 |
| Wycofanie ze służby |
30 czerwca 1993 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Długość |
89 metrów |
| Szerokość |
10,6 metra |
| Zanurzenie |
7,2 metra |
| Zanurzenie testowe |
400 metrów |
| Rodzaj kadłuba | |
| Materiał kadłuba | |
| Napęd | |
| 2 reaktory WM-4P 1 turbina parowa (31 000KM) 1 śruba | |
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Uzbrojenie | |
| 18 torped ZOP | |
| Wyrzutnie torpedowe |
6 x 533 mm |
| Załoga |
76 |
K-469, później B-469 – radziecki myśliwski okręt podwodny z napędem jądrowym projektu 671 (NATO: Victor I). Budowę okrętu rozpoczęto 5 września 1973 roku, 10 czerwca 1974 roku zwodowano go w Zakładzie nr 402 w Leningradzie. Jednostka została przyjęta do służby w marynarce radzieckiej 4 września 1974 roku, gdzie służyła we Flocie Północnej, następnie Flocie Oceanu Spokojnego do 1993 roku.
Okręt został zbudowany w układzie dwukadłubowym, z kadłubem sztywnym wykonanym ze stali o zwiększonej ciągliwości AK-29. Okręt o długości 93 metrów wypierał na powierzchni 3650 ton i 4830 ton w zanurzeniu. Napęd jądrowy zapewniany przez dwa reaktory wodno-ciśnieniowe WM-4P z jedną turbiną parową o mocy 31 000 KM, wraz z opływowym kadłubem lekkim i kioskiem zapewniał mu prędkość podwodną 33 węzłów. Jednostka została wyposażona w sześć wyrzutni torpedowych kalibru 533 mm dla 18 torped przeciwpodwodnych oraz aktywno-pasywny sonar Rubin MGK-300.
Podstawowym zadaniem operacyjnym okrętu było zwalczanie amerykańskich strategicznych okrętów rakietowych systemu Polaris-Poseidon oraz nuklearnych myśliwskich okrętów podwodnych państw NATO.
Między styczniem a marcem 1976 roku K-469 (wraz z K-171) przebazował przez Ocean Atlantycki i Cieśninę Drake’a na Kamczatkę, w skład Floty Oceanu Spokojnego[1].
29 sierpnia 1991 roku wraz z innymi okrętami tego typu został przeklasyfikowany z krążowniczego okrętu podwodnego na duży okręt podwodny, co pociągnęło zmianę oznaczenia z litery K na B[2][3]. Po rozpadzie ZSRR okręt został przejęty przez marynarkę Rosji.
Okręt wycofano ze służby we Flocie Oceanu Spokojnego 30 czerwca 1993 roku[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Iljin i Kolesnikow 2000 ↓, s. 11.
- ↑ Pawłow 1997 ↓, s. 27.
- ↑ Iljin i Kolesnikow 2000 ↓, s. 17.
- ↑ Aleksandr Pawłow: Wojennyje korabli Rossii 1997–1998 g. Wyd. V. Jakuck: 1997, s. 139. (ros.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Norman Polmar: Cold War Submarines, The Design and Construction of U.S. and Soviet Submarines. K.J. More. Potomac Books, Inc, 2003. ISBN 1-57488-530-8.
- Project 671 Victor class - ship list. GlobalScurity.org. [dostęp 2017-09-24]. (ang.).
- Władimir Iljin, Aleksandr Kolesnikow. Otieczestwiennyje atomnyje podwodnyje łodki. „Tiechnika i Woorużenije”. 5-6/2000, maj-czerwiec 2000. (ros.).
- Aleksandr Pawłow: Wojennyje korabli Rossii 1997–1998 g. Wyd. V. Jakuck: 1997. (ros.).