Przejdź do zawartości

Ballada o Cable’u Hogue’u

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ballada o Cable’u Hogue’u
The Ballad of Cable Hogue
Gatunek

western

Rok produkcji

1970

Data premiery

13 maja 1970
sierpień 1972 (Polska)[1]

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone

Język

angielski

Czas trwania

121 min

Reżyseria

Sam Peckinpah

Scenariusz

John Crawford
Edmund Penney

Główne role

Jason Robards, Stella Stevens

Muzyka

Jerry Goldsmith, Richard Gillis

Zdjęcia

Lucien Ballard

Scenografia

Jack Mills, Robert Fletcher

Kostiumy

Robert Fletcher

Montaż

Lou Lombardo, Frank Santillo

Produkcja

Sam Peckinpah

Wytwórnia

Warner Bros.

Dystrybucja

Warner Bros.

Ballada o Cable’u Hogue’u (ang. The Ballad of Cable Hogue) – amerykański western z 1970 roku w reż. Sama Peckinpaha.

Fabuła

[edytuj | edytuj kod]

Poszukiwacz złota Cable Hogue, zostaje ograbiony przez dwóch współtowarzyszy – Taggarta i Bowena – i pozostawiony bez wody na pustyni Arizony na pewną śmierć. Po czterech dniach wędrówki w palącym słońcu, u kresu sił przypadkiem natrafia na wodę. Źródło znajduje się niedaleko szlaku dyliżansu i jest jedynym w promieniu 40 mil. Cable zaczyna sprzedawać wodę, a dzięki przychylności i kredytowi lokalnego bankiera otwiera stację pocztową do obsługi dyliżansów. Szybko „staje na nogi” i w swojej oazie nazwanej „Cable Springs”, wraz z przygodnie poznaną w pobliskim miasteczku prostytutką imieniem Hildy wiedzie beztroski żywot. Po kilku latach w jednym z dyliżansów przybywają do jego stacji Taggart i Bowen, którzy onegdaj porzucili go na pustyni na pewną śmierć. Początkowo są zaskoczeni widokiem żywego Cable'a i niepewni jego reakcji. Ale dobroduszny i poczciwy Cable nie żywi do nich urazy – przeciwnie jest im wdzięczny za ich niecny uczynek, bowiem dzięki nim odnalazł wodę i swoje miejsce na ziemi, żyje szczęśliwie z ukochaną kobietą. Dawni towarzysze słysząc, że Cable ze swojej działalności osiąga niezły dochód i regularnie wypłacane przez kompanię pocztową pieniądze trzyma w domu, obiecują przed odjazdem, że wrócą. W tym czasie Hildy opuszcza Cable'a, ponieważ zawsze marzyła o życiu w San Francisco. Osamotniony Cable postanawia sprzedać „Cable Springs” i podążyć za ukochaną. Zanim jest w stanie zrealizować swoje postanowienie, powracają Taggart i Bowen z zamiarem ograbienia Cable'a. Ten nie daje się jednak zaskoczyć – w obronie własnej zabija Taggarta, a Bowenowi każe się wynosić precz. Bowen doskonale jednak wie, że marsz przez pustynię bez wody to dla niego pewna śmierć – płacząc prosi Cable'a aby ten pozwolił mu zostać. Cable zgadza się, a nawet decyduje się pozostawić dawnemu prześladowcy całą stację by samemu móc odejść, a złoczyńcy dać szansę na normalne życie. W tym samym czasie w „Cable Springs” zjawia się we własnym automobilu elegancka i ociekająca bogactwem Hildy. W San Francisco zdążyła wyjść za mąż za bogatego człowieka i szybko owdowieć. Cable nigdy wcześniej nie widział samochodu i na skutek nieszczęśliwego wypadku ginie pod jego kołami.

Główne role

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Idziemy do kina. „Film”. 30, s. 15, 1972-07-23. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe. 

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]