Jerry Goldsmith

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerry Goldsmith
Ilustracja
Jerry Goldsmith (2003)
Prawdziwe imię i nazwisko

Jerrald King Goldsmith

Data i miejsce urodzenia

10 lutego 1929
Los Angeles

Data i miejsce śmierci

21 lipca 2004
Beverly Hills

Zawód

kompozytor, dyrygent

Współmałżonek

Sharon Hennagin
(1950–1970; rozwód)
Carol Heather
(1972–2004; jego śmierć)

Lata aktywności

1951–2004

Strona internetowa

Jerrald King Goldsmith (ur. 10 lutego 1929 w Los Angeles, zm. 21 lipca 2004 w Beverly Hills) – amerykański kompozytor muzyki filmowej i dyrygent[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Los Angeles[2] w Kalifornii w rodzinie rumuńsko-żydowskiej. Jego rodzicami byli Tessa (z domu Rappaport), nauczycielka, i Morris Goldsmith, inżynier budowlany[3]. Dorastał w Pasadenie. Rozpoczął edukację muzyczną na wczesnym etapie swojego życia, zaczynając od klasycznych lekcji gry na fortepianie w wieku 6 lat i przechodząc do kompozycji i teorii muzyki w wieku 14 lat. Jego ambicją było początkowo zostać kompozytorem muzyki klasycznej i występować w sali koncertowej. Zainspirowany w szczególności partyturą autorstwa Miklósa Rózsy dla filmu Alfreda Hitchcocka Urzeczona (Spellbound, 1945)[4], Goldsmith zaczął uczyć się kompozycji filmu, studiując u samego Rózsy przez pewien czas na Uniwersytecie Południowej Kalifornii.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Pracował jako urzędnik w dziale muzycznym CBS, gdzie zdobył pierwsze zamówienie na skomponowanie muzyki do słuchowiska radiowego[5]. W końcu przeniósł się do telewizji, tworząc muzykę do seriali takich jak Perry Mason (1959), Have Gun – Will Travel (1960), Strefa mroku (1960–1964), Gunsmoke (1960–1966) i Doktor Kildare (1961–1965).

W 1957 zadebiutował jako kompozytor filmowy niskobudżetowego westernu Warner Bros. Black Patch z udziałem Neda Glassa, Dana Blockera i Sebastiana Cabota. Był siedemnaście razy nominowany do Oscara[6]. Statuetkę odebrał tylko raz: w 1976 za muzykę do horroru Omen, która w późniejszym czasie stała się jego najbardziej rozpoznawalnym dziełem. Zdobył pięć nagród Emmy. Najbardziej znany był wśród fanów Star Treka za kompozycje do filmów Star Trek, Star Trek V: Ostateczna granica, Star Trek: Pierwszy kontakt, Star Trek: Rebelia, Star Trek: Nemesis oraz ścieżki tytułowej serialu Star Trek: Voyager. Stworzył także muzykę do 3 pierwszych filmów o Johnie Rambo: Rambo – Pierwsza krew, Rambo II i Rambo III oraz do horroru Duch. Stworzył również muzykę do loga wytwórni Universal Pictures z lat 1997–2012.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Był dwukrotnie żonaty. 23 września 1950 poślubił Sharon Hennagin, z którą miał czworo dzieci: trzy córki – Ellen, Carrie i Jennifer oraz syna Joela (ur. 19 listopada 1957), który również został kompozytorem. Jednak 1 czerwca 1970 doszło do rozwodu. 23 lipca 1972 ożenił się z Carol Heather Sheinkopf, z którą miał syna Aarona[7].

Zmarł 21 lipca 2004 w Beverly Hills w wieku 75 lat, po długiej walce z chorobą nowotworową[8].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Seriale TV

Filmy

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Artista: Jerry Goldsmith (10 de Fevereiro de 1929). Filmow. [dostęp 2020-01-31]. (port.).
  2. Jason Ankeny: Jerry Goldsmith Biography. AllMusic. [dostęp 2020-01-31]. (ang.).
  3. Jerry Goldsmith Biography (1929-). Film Reference. [dostęp 2017-11-24]. (ang.).
  4. Mark Brend: The Sound of Tomorrow: How Electronic Music Was Smuggled into the Mainstream. Bloomsbury Publishing, 2012, s. 158. ISBN 978-1-62356-529-9. (ang.).
  5. Douglas Martin (2004-07-23): Jerry Goldsmith Is Dead at 75; Prolific Composer for Films. „The New York Times”. [dostęp 2020-01-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-31)]. (ang.).
  6. Christopher Reed (2004-07-24): Jerry Goldsmith. „The Guardian”. [dostęp 2020-01-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-31)]. (ang.).
  7. John Riley (2004-07-24): Jerry Goldsmith, prolific film and television composer. „The Independent”. [dostęp 2020-01-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-31)]. (ang.).
  8. Famed Composer Jerry Goldsmith Dies. „Billboard”. [dostęp 2020-01-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-25)]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]