Barbara Wiśniewska (radiowiec)
Barbara Wiśniewska na uroczystości wręczenia „Honorowej Odznaki Miasta Łodzi” | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Zawód, zajęcie |
dziennikarz radiowy, reportażystka |
Odznaczenia | |
Barbara Wiśniewska (ur. 31 grudnia 1958 w Bielsku-Białej) – radiowiec specjalizująca się w reportażu społecznym i historycznym w Radiu Łódź w latach 1983–2017.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Jest absolwentką Wydziału Nauk Politycznych Uniwersytetu Śląskiego z 1983 r. z tytułem magistra nauk politycznych[1], specjalność dziennikarstwo radiowe. W Radiu Łódź rozpoczęła pracę w 1983 r., gdzie szybko dała się poznać jako reportażystka radiowa. Jej specjalnością stały się tematy związane z dziejami wielokulturowej Łodzi i regionu łódzkiego. Jej autorskie audycje to m.in.: „Z radiowego archiwum”, „Pokochać Łódź” czy „Historia jednego przedmiotu”. Była wieloletnią kierowniczką redakcji Miejskiej oraz Publicystyki i Reportażu w Radiu Łódź.
Została kilkakrotnie nagrodzona w ogólnopolskich konkursach Polskiego Radia na reportaż, m.in. za „I runął mur...” (1992), „Scheiblerowska Strażnica”, „Bliżej i dalej Europy”.
Odznaczenia i wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]Za swoją działalność została uhonorowana „Honorową Odznaką Miasta Łodzi”, Odznaką „Za Zasługi dla Miasta Łodzi” (2011) oraz nieformalnym, ale prestiżowym w tym mieście medalem Pro publico bono im. Sabiny Nowickiej[2].
Wybrane reportaże
[edytuj | edytuj kod]- „Generał „Nil”-Fildorf: trzeba powiedzieć wnuczkom, nie wiedzą...” (2012); opowieść o życiu Generała i starania Jego córki – Marii Fieldorf-Czarskiej o proces prokuratorów, którzy doprowadzili do skazania Ojca na śmierć
- „I runął mur...” (1992); reportaż ze spotkania w Łodzi z krakowskim fotografem „Solidarności” – Stanisławem Markowskim, który dokumentował rzeczywistość Polski z lat 1970–1999
- „Chudożnik” (1990); opowieść o Polsce i Krymie Mehmeta Erola, znanego łódzkiego cukiernika pochodzenia tureckiego, który w czasie II wojny światowej wypiekał chleb w Zamościu dla polskich partyzantów
- „Filia” (1986); rzecz o filii niemieckiego obozu dla polskich dzieci w Łodzi przy ul. Przemysłowej, we wsi Dzierżązna
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Krystyna Tamulewicz „Wiśniewska Barbara” w:Leksykon dziennikarzy Ziemi Łódzkiej 1945-2005, Łódź 2013, praca zbiorowa pod red. Ryszarda Poradowskiego wydawnictwo Stowarzyszenia Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej Oddział w Łodzi, Łódź 2013, s. 184. ISBN 978-83-62361-26-7
- ↑ nadawanym przez Towarzystwo Przyjaciół Łodzi Od 2007 r. Towarzystwo przyznaje medale „Pro publico bono” im. Sabiny Nowickiej ludziom zasłużonym dla kultury i miasta
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Zestaw reportaży B. Wiśniewskiej w archiwum Łódzkiej Rozgłośni Polskiego Radia
- Kilka reportaży B. Wiśniewskiej w zbiorach „Ninateki”
- Antologia polskiego reportażu radiowego, zebrał i oprac. Jan Smyk. Wyd. Polskie Radio, Warszawa 2018 (hasło: „Wiśniewska Barbara, Polskie Radio Łódź”), s. 331. ISBN 978-83-65542-01-4.
- Krystyna Tamulewicz „Wiśniewska Barbara” w: Leksykon dziennikarzy Ziemi Łódzkiej, 1945-2005 pod. red. Ryszarda Poradowskiego; wydawnictwo Stowarzyszenia Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej, Oddział w Łodzi, Łódź 2013, s. 184. ISBN 978-83-62361-26-7.