Przejdź do zawartości

Barszcz chrzanowo-buraczany

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Barszcz chrzanowo-buraczany jest wielkanocną zupą podawaną w Polsce m.in. na Urzeczu[1]. W wierzeniach ludowych kolor zupy symbolizował krew Chrystusa, a chrzan jego cierpienie[2].

Barszcz chrzanowo – buraczany z jajkiem. (zdj. poglądowe)

Barszcz chrzanowo-buraczany jest gotowany na bazie zakwasu z kiszonych buraków. Gotowany na święta wielkanocne z wędliną lub bez, dodatkiem czosnku oraz śmietany[3]. Jest spożywany głównie na śniadanie wielkanocne po przyjściu z rezurekcji[4].

Urzecki barszcz chrzanowo-buraczany zdobył nagrodę „Perła 2019” podczas Targów Smaki Regionów w Poznaniu w kategorii „najlepsza polska regionalna potrawa lub danie”[5].

Nie ma jednak tylko jednego przepisu na ten barszcz[2]

Przygotowanie

[edytuj | edytuj kod]

Do garnka zostają włożone wędliny, pokrojone w średnią kostkę warzywa, zalane wodą i gotowane na małym ogniu. Następnie wywar zostaje odstawiony zostaje na kilka godzin. Warzywa zostają odcedzone, a do pozostałego wywaru dodawany jest zakwas buraczany, barszcz jest podgrzewany, ale już nie gotowany. Utarty chrzan zostaje wymieszany ze śmietaną, a następnie zahartowany gorącym wywarem, (można też dodać mąki, by barszcz był gęściejszy) i dodany do barszczu, całość zostaje doprawiona do smaku solą i pieprzem. Podawany jest z zieleniną i ugotowanymi jajkami[2].

Wicyński barszcz chrzanowy

[edytuj | edytuj kod]
Wicyński barszcz chrzanowy (zdj. poglądowe)

Jedną z wersji barszczu chrzanowo – buraczanego jest wielkanocny gęsty barszcz chrzanowy, charakterystyczny dla repatriantów przybyłych po II wojnie światowej na ziemie zachodnie w Polsce z Wicynia (obecnie Smerekiwka), na Ukrainie. Bez względu na miejsce osiedlenia, potomkowie przesiedleńców kontynuują gotowanie go na Wielkanoc. Dość zwarty sposób osadnictwa np. w Nowej Wsi Głubczyckiej sprawił, że przepis ten przetrwał do dziś a jego przygotowanie i sposób podania się nie zmieniły[4].

Przygotowanie

[edytuj | edytuj kod]

Po ugotowaniu wywaru z wędzonki i warzyw, wywar jest zakwaszany zakwasem burczanym. Barszcz jest zabielany i zagęszczany mieszanką roztrzepanych jajek, śmietany oraz mąki pszennej do uzyskania wymaganej konsystencji. Następnie jest dodawany świeżo starty chrzan, część do jeszcze ciepłego barszczu, a pozostałą część do zimnej potrawy. Schłodzony barszcz jest podawany na stół wielkanocny[6][4]. Bywa też gotowany lokalnie, jako rodzaj wielkanocnego gęstego sosu do mięsa, wędlin i jaj[6].

W dniu 8 kwietnia 2024 r. na Listę Produktów Tradycyjnych został wpisany w kategorii: gotowe dania i potrawy: „Wicyński barszcz chrzanowy” (woj. opolskie)[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. O badaniach pożywienia na Urzeczu : Państwowe Muzeum Etnograficzne w Warszawie [online], ethnomuseum.pl [dostęp 2024-07-08].
  2. a b c Urzecki barszcz chrzanowo-buraczany [online], weganon.pl, 24 marca 2024 [dostęp 2024-07-08] (pol.).
  3. Barszcz chrzanowo – buraczany inspirowany kuchnią Urzecza. [online], 23 stycznia 2015 [dostęp 2024-07-08].
  4. a b c d Wicyński barszcz chrzanowy – Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi – Portal Gov.pl [online], Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi [dostęp 2024-07-09] (pol.).
  5. Perła dla potraw Urzecza [online], Przegląd Piaseczyński – portal informacyjny powiatu piaseczyńskiego, 9 października 2019 [dostęp 2024-07-08] (pol.).
  6. a b Wicyński barszcz chrzanowy [online], 15 kwietnia 2024 [dostęp 2024-07-09] (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Magdalena Zduńczyk, Patryk Zduńczyk, Kuchnia Urzecza: nadwiślański tygiel kulinarny. Towarzystwo Opieki nad Zabytkami, Oddział w Czersku 2020. ISBN 8396251908