Bastion Żubr

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bastion Żubr
Auerochs, Maidloch[1]
Symbol zabytku nr rej. A-419 z 27.02.1967[2]
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Gdańsk

Typ budynku

bastion

Architekt

Cornelius van den Bosch[3]

Ukończenie budowy

1623[3]

Położenie na mapie Gdańska
Mapa konturowa Gdańska, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Bastion Żubr”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry znajduje się punkt z opisem „Bastion Żubr”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Bastion Żubr”
Ziemia54°20′20,1257″N 18°38′57,4134″E/54,338924 18,649281

Bastion Żubr (niem. Auerochs lub Maidloch)[1] – zabytkowy[2] element XVII-wiecznych fortyfikacji Gdańska w postaci bastionu.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Bastion położony jest na obszarze dzielnicy Śródmieście[4], a konkretniej na południowym krańcu Starego Przedmieścia[5], nad dawną fosą w postaci Opływu Motławy[6]. Po jego wschodniej stronie znajduje się dawna forteczna śluza wodna na Motławie, to znaczy Śluza Kamienna. Po zachodniej stronie bastionu znajduje się natomiast Brama Nizinna, a za nią Bastion św. Gertrudy. Bezpośrednio do skarp Bastionu Żubr przylega Brama Kolejowa[1]. Bastion położony jest na terenie Parku nad Opływem Motławy[6].

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Jeden z czternastu bastionów typu staroholenderskiego, którymi obwarowano dookolnie Gdańsk w latach 1622-1636 oraz jeden z pięciu tego typu obiektów istniejących w Gdańsku do dziś. Zachowany w najlepszym stanie spośród tych bastionów. Obiekt fortyfikacyjny mający postać nasypu ziemnego na planie pięcioboku, pokrytego darnią. Bastion jest trójpoziomowy – złożony z trzech następujących po sobie wałów ziemnych. Pierwszy wał otoczony jest ceglanym murem, natomiast ostatni wał zwieńczony jest nadszańcem. Wewnątrz bastionu znajduje się poterna. W epoce wojen napoleońskich bastion został obniżony. Mieścił się w nim magazyn prochowy. W trakcie II wojny światowej poterna służyła za schron przeciwlotniczy[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]