Beaujolais nouveau
Beaujolais nouveau [boʒɔlɛ nuvo], beaujolais primeur – młode, lekkie, cierpkie czerwone wino pochodzące z rejonu Beaujolais na północ od Lyonu we Francji. Na świecie znana jest nazwa beaujolais nouveau, natomiast we Francji wino to sprzedaje się przeważnie pod równoważnym określeniem beaujolais primeur[1].
Beaujolais nouveau, podobnie jak większość pozostałych czerwonych win z regionu Beaujolais jest produkowane z winogron odmiany gamay (dopuszczalny jest udział do 15% innych wybranych odmian z tych samych winnic[2]), w wyniku przyspieszonego procesu winifikacji, zwanego maceracją węglową[3]. Proces produkcji pozwala na szybkie zakończenie fermentacji, a wino jest sprzedawane zaraz po jej zakończeniu, jednak w konsekwencji żywotność takiego wina jest ograniczona do około roku[3][4].
Charakterystyczny smak beaujolais nouveau nie zależy od szczepu gamay, ale od sposobu winifikacji i utrzymywaniu wysokiej wydajności (co nie sprzyja koncentracji składników aromatycznych i zapewnia lekkość)[1]. Bywa porównywany do smaku lizaka albo gumy balonowej[1]. Beaujolais nouveau ma przez to miłośników również wśród osób, które stronią od klasycznego wina[1]. Z chemicznego punktu widzenia na nutę zapachową wpływ mają octan amylu (o zapachu bananów) i octan etylu[1]. Beaujolais nouveau należy podawać dość chłodne (12-14 °C)[5].
W trzeci czwartek listopada przypada święto Beaujolais, kiedy po raz pierwszy oferuje się w sprzedaży wino z bieżącego rocznika[1][5][6]. Termin jest usankcjonowany prawnie[2][7]. Świętowanie rozpoczęcia sprzedaży beaujolais nouveau było kiedyś lokalną tradycją w barach w Lyonie, ale dzięki wysiłkom marketingowym moda rozpowszechniła się na cały świat[5]. Wino szczególną popularnością cieszyło się pod koniec lat 70. XX wieku i w latach 80[8].
Beaujolais nouveau jest najbardziej znanym[3][4] winem de primeur (nouveau), choć zgodnie z francuskim prawem winiarskim jeszcze z kilkudziesięciu francuskich apelacji można sprzedawać wina w tym samym roku, co winobranie, pod warunkiem oznaczenia ich jako primeur albo nouveau[3]. Po 1 grudnia nie jest to obowiązkowe dla niektórych z nich[3]. Podobne regulacje istnieją m.in. we Włoszech (novello) i Hiszpanii (joven).
Winiarze, producenci beaujolais nouveau promują swój produkt jako proste, lekkie, bezpretensjonalne wino, co wywołuje wzburzenie licznych krytyków, którzy oczekują czegoś więcej[1]. W regionie Beaujolais produkowane są także liczne inne wina, nadające się do dłuższego leżakowania, a niektóre z nich mają prawo do własnych apelacji[5][8]. Od jednej trzeciej do połowy wina z regionu jest produkowane w wariancie beaujolais nouveau[1][6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h Tom Stevenson: The Sotheby's Wine Encyclopedia. Wyd. 4. Londyn: Dorling Kindersley, 2005, s. 165-167. ISBN 0-7566-1324-8. (ang.).
- ↑ a b Décret n°2009-1346 du 29 octobre 2009. legifrance.gouv.fr. [dostęp 2013-11-16]. (fr.).
- ↑ a b c d e Tom Stevenson: The Sotheby's Wine Encyclopedia. Wyd. 4. Londyn: Dorling Kindersley, 2005, s. 56. ISBN 0-7566-1324-8. (ang.).
- ↑ a b Tom Stevenson: The Sotheby's Wine Encyclopedia. Wyd. 4. Londyn: Dorling Kindersley, 2005, s. 61. ISBN 0-7566-1324-8. (ang.).
- ↑ a b c d André Dominé i inni, Francja, [w:] André Dominé, Wino, wyd. 2, Ożarów Mazowiecki: Wydawnictwo Olesiejuk, 2009, s. 210-212, ISBN 978-83-7626-712-8 (pol.).
- ↑ a b Stuart Walton, Brian Glover: The Ultimate Encyclopedia of Wine, Beer, Spirits and Liqueurs. Hermes House, 1998, s. 62. ISBN 978-1840380859. (ang.).
- ↑ Code rural - Article D644-35. legifrance.gouv.fr. [dostęp 2013-11-16]. (fr.).
- ↑ a b Hugh Johnson, Jancis Robinson: Wielki atlas świata win. Buchmann, 2008, s. 72. ISBN 978-83-7670-164-6. (pol.).