Bernard Rygielski

Bernard Rygielski

Benek

mat
Data i miejsce urodzenia	22 lutego 1910 Toruń, Królestwo Prus
Data i miejsce śmierci	3 grudnia 1984 Gdynia, Polska
Przebieg służby
Lata służby	1931–1949
Siły zbrojne	Polska Marynarka Wojenna (PRL)
Jednostki	ORP Bałtyk ORP Gryf ORP Iskra Wojskowa Składnica Tranzytowa na Westerplatte ORP Conrad ORP Błyskawica
Stanowiska	dowódca placówki „Fort”
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa: kampania wrześniowa
Późniejsza praca	motorzysta, przewodnik po Westerplatte
Odznaczenia

Bernard Rygielski (ur. 22 lutego 1910 w Toruniu, zm. 3 grudnia 1984 w Gdyni) – mat Polskiej Marynarki Wojennej, obrońca Westerplatte. Po wojnie pracował jako motorzysta w Przedsiębiorstwie Robót Czerpalnych i Podwodnych oraz był przewodnikiem po Westerplatte.

Życiorys

Urodził się w Toruniu jako syn Franciszka i Józefy z domu Gerc. Ukończył siedem oddziałów szkoły powszechnej. W 1931 r. został wcielony do Marynarki Wojennej. Przeszedł kurs specjalistyczny na ORP Bałtyk. W 1933 r. został awansowany do stopnia marynarza nadterminowego, a w 1937 r. do stopnia mata. Służył także na ORP „Gryf” i ORP „Iskra” w charakterze kierownika siłowni pomocniczej prawej. 6 lutego otrzymał przydział na Westerplatte jako motorzysta motorówki reprezentacyjnej. Po rozpoczęciu walk dowodził obroną placówki „Fort”. Został ranny podczas bombardowania 2 września. Nie chciał poddawać placówki (uważał, że dysponuje wystarczającymi zasobami do dalszej walki), jednak po otrzymaniu rozkazu kapitulacji wykonał go. W niewoli jenieckiej przebywał w obozach takich jak: Stalag I A, I B, VI C, VI-J, VI-K. Po wyzwoleniu wstąpił do Polskiej Marynarki Wojennej w Wielkiej Brytanii. Służył na ORP „Conrad” oraz ORP „Błyskawica” (na tym okręcie w 1947 r. powrócił do Polski). Od 1947 do 1949 r. służył w Marynarce Wojennej w Komendzie Portu Wojennego Gdynia (JW 5421) – jako motorzysta okrętowy. 28 września 1950 r. podjął pracę w Przedsiębiorstwie Robót Czerpalnych i Podwodnych w charakterze motorzysty. Na emeryturę odszedł w 1972 r. Od 1974 r. był przewodnikiem oprowadzającym turystów po wnętrzach odrestaurowanej wartowni nr l na Westerplatte. Zmarł 3 grudnia 1984 r. w Gdyni.

Rodzina

Zawarł związek małżeński z Agnieszką Skowrońską w Czersku w 1946 r. Od 14 czerwca 1949 r. mieszkali w Gdyni. Mieli czworo dzieci: trzech synów i jedną córkę.

Bibliografia

• Jarosław Tuliszka „Westerplatte 1926–1939: dzieje Wojskowej Składnicy Tranzytowej w Wolnym Mieście Gdańsku”
• http://www.ogrodywspomnien.pl/index/showd/79965#wspo
• http://brytol.com/wspomnienie-o-obroncach-westerplatte/