Bernd Leno

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bernd Leno
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

4 marca 1992
Bietigheim-Bissingen

Wzrost

190 cm

Pozycja

bramkarz

Informacje klubowe
Klub

Fulham

Numer w klubie

17

Kariera juniorska
Lata Klub
1998–2003 Germania Bietigheim
2003–2009 VfB Stuttgart
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2009–2012 VfB Stuttgart II 57 (0)
2011 Bayer Leverkusen (wyp.) 16 (0)
2012–2018 Bayer Leverkusen 217 (0)
2018–2022 Arsenal 101 (0)
2022– Fulham 33 (0)
W sumie: 424 (0)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2008–2009  Niemcy U-17 4 (0)
2009–2010  Niemcy U-18 5 (0)
2010–2011  Niemcy U-19 5 (0)
2012–2015  Niemcy U-21 14 (0)
2016–  Niemcy 9 (0)
W sumie: 37 (0)
  1. Aktualne na: 8 maja 2023. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. Aktualne na: 2 sierpnia 2022.
Dorobek medalowy
Puchar Konfederacji
złoto Rosja 2017
Mistrzostwa Europy U-17
złoto Niemcy 2009
[bez wartości Strona internetowa]

Bernd Leno (ur. 4 marca 1992 w Bietigheim-Bissingen) – niemiecki piłkarz występujący na pozycji bramkarza w angielskim klubie Fulham oraz w reprezentacji Niemiec.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Leno jest wychowankiem VfB Stuttgart. W 2011 podpisał z klubem nowy kontrakt, który miał trwać do 2014, jednak 10 sierpnia 2011 został wypożyczony do Bayeru 04 Leverkusen do 31 grudnia 2011[1]. 30 listopada 2011 podpisał definitywny, 5,5-letni kontrakt z Bayerem obowiązujący od 1 stycznia 2012[2]. Pierwszy mecz w Lidze Mistrzów rozegrał przeciwko Chelsea, gdzie Leverkusen uległo 2–0. W sezonie 2013/14 został wybrany najlepszym bramkarzem Bundesligi. 14 kwietnia 2018 roku, w zwycięskim starciu z Eintrachtem Frankfurt rozegrał 300 mecz w barwach Aptekarzy.

Arsenal[edytuj | edytuj kod]

W dniu 19 czerwca 2018 roku, Arsenal ogłosił, że Leno podpisał pięcioletni kontrakt, a kwota transakcji wyniosła 22,5 mln funtów[3][4]. Leno zadebiutował, w zwycięskim meczu 4:2 nad Worsklą Połtawą w ramach Ligi Europy. W rozgrywkach Premier League zadebiutował przeciwko Watfordowi, zastępując kontuzjowanego Petra Čecha. Niemiec zachował czyste konto i został pochwalony przez trenera Kanonierów Unaia Emery’ego.

Fullham[edytuj | edytuj kod]

W dniu 2 sierpnia 2022 Leno odszedł z Arsenalu za 8 milionów funtów do innego londyńskiego klubu, a mianowicie Fulham. Podpisał z klubem kontrakt do 30 czerwca 2025 roku.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

29 maja 2016 zadebiutował w reprezentacji Niemiec w przegranym 1:3 towarzyskim meczu ze Słowacją[5], a dwa dni później znalazł się w 23-osobowej kadrze na Euro 2016[6].

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Niemcy

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Ojciec Leno jest pochodzenia rosyjsko-niemieckiego[7]. Mimo to sam Leno nie mówi płynnie w języku rosyjskim[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Bernd Leno piłkarzem Bayeru Leverkusen - Onet Sport [online] [dostęp 2017-11-22].
  2. Leno na stałe w Leverkusen [online], www.igol.pl [dostęp 2017-11-22] [zarchiwizowane z adresu 2013-09-21] (pol.).
  3. Bernd Leno to join Arsenal. Arsenal F.C.. [dostęp 2018-06-20].
  4. Arsenal confirm deal to sign goalkeeper Bernd Leno from Bayer Leverkusen. „The Guardian”. [dostęp 2018-06-20]. 
  5. DFB-Team verliert EM-Test gegen Slowakei. dfb.de, 2016-05-29. [dostęp 2016-05-30]. (niem.).
  6. Luckless Reus misses out for Germany. uefa.com, 2016-05-31. [dostęp 2016-05-31]. (ang.).
  7. http://www.bild.de/sport/fussball/bernd-leno/lehmann-gab-mir-tipps-fuers-leben-19716546.bild.html (German).
  8. Бернд Лено: „Мне нравятся песни Димы Билана”. ФУТБОЛ - Лига чемпионов. СПОРТ-ЭКСПРЕСС. www.sport-express.ru. [dostęp 2017-05-23].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]