Białorzytka maskowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Białorzytka maskowa
Oenanthe melanoleuca
(Güldenstädt, 1775)
Ilustracja
Samiec – forma ciemnogardła
Ilustracja
Samica
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

muchołówkowate

Podrodzina

kląskawki

Rodzaj

Oenanthe

Gatunek

białorzytka maskowa

Synonimy
  • Muscicapa melanoleuca Güldenstädt, 1775[1]
  • Oenanthe hispanica melanoleuca (Güldenstädt, 1775)[1]
  • Oenanthe melanoleuca melanoleuca (Güldenstädt, 1775)[1]
  • Saxicola xanthomelaena Ehrenberg & Hemprich, 1833[1]
  • Oenanthe hispanica xanthomelaena (Ehrenberg & Hemprich, 1833)[1]

Białorzytka maskowa[2] (Oenanthe melanoleuca) – gatunek małego, wędrownego ptaka z rodziny muchołówkowatych (Muscicapidae).

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten został niedawno wydzielony z białorzytki rdzawej (O. hispanica), choć niektórzy autorzy nadal traktują ten takson jako podgatunek[2][3]. Jest to gatunek monotypowy[4].

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

W sezonie lęgowym zamieszkuje południową i południowo-wschodnią Europę (Włochy, Bałkany, Turcja), Bliski Wschód[3] i południowo-zachodni Kazachstan[4][5]. Zimuje w Afryce – w środkowym i wschodnim Sahelu oraz w północno-wschodniej części kontynentu[5].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Gatunek bardzo podobny do białorzytki rdzawej, również jak ona występuje w dwóch odmianach barwnych, pospolitsza jest u tego gatunku forma ciemnogardła niż jasnogardła[3]. U samca wierzch, kark, ciemię, czoło i spód białe, czasami z delikatnym rdzawym nalotem na piersi i wierzchu. Skrzydła czarne[3]. U formy ciemnogardłej cała twarz czarna, natomiast u jasnogardłej odmiany gardło jest białe[3]. Samica brązowa z jaśniejszym płowym spodem i ciemniejszymi skrzydłami oraz rysunkiem na twarzy[3]. Młode w 1. roku swojego życia podobne do samicy, ale gardło jasne, a skrzydła jasno obrzeżone (pióra pozostałe po szacie juwenalnej)[3].

Tryb życia[edytuj | edytuj kod]

Słabo poznany.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e D. Lepage, Eastern Black-eared Wheatear [online] [dostęp 2024-02-09] (ang.).
  2. a b Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Saxicolinae Vigors, 1825 – kląskawki (wersja: 2024-01-14). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2024-02-09].
  3. a b c d e f g Lars Svensson i inni, Ptaki Europy i obszaru śródziemnomorskiego, Wydanie III zaktualizowane, Przewodnik Collinsa, Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2023, s. 296–297, ISBN 978-83-7763-647-3 [dostęp 2023-12-31].
  4. a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v13.2). [dostęp 2024-02-09]. (ang.).
  5. a b Handbook of the Birds of the World. Josep del Hoyo, Andrew Elliott & D.A. Christie (red.). T. 10: Cuckoo-shrikes to Thrushes. Barcelona: Lynx Edicions, 2005, s. 801. ISBN 84-87334-72-5. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]