Przejdź do zawartości

Białogłowik

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Białogłowik
Colonia colonus[1]
(Vieillot, 1818)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

tyrankowce

Rodzina

tyrankowate

Podrodzina

wodopławiki

Plemię

Fluvicolini

Rodzaj

Colonia
J.E. Gray, 1827

Gatunek

białogłowik

Synonimy
  • Muscicapa colonus Vieillot, 1818[2]
Podgatunki
  • C. c. leuconota (Lafresnaye, 1842)
  • C. c. fuscicapillus (Sclater, P.L., 1862)
  • C. c. poecilonota (Cabanis, 1849)
  • C. c. niveiceps Zimmer, 1930
  • C. c. colonus (Vieillot, 1818)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Białogłowik[4] (Colonia colonus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny tyrankowatych (Tyrannidae). Jedyny przedstawiciel rodzaju Colonia[4][5]. Występuje od Hondurasu po północno-wschodnią Argentynę. Niezagrożony wyginięciem.

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Dla okazu należącego do kolekcji Fredericka Vavasoura McConnella wymiary są następujące: całkowita długość ciała 270 mm, dziób 8 mm (szerokość u nasady 9 mm), skrzydło 86 mm, dwie wewnętrzne sterówki 186 mm (pozostałe 56 mm), skok 14 mm. Upierzenie w większości czarne, jedynie obszar biegnący z wierzchu głowy od dzioba do karku oraz kuper białoszare. Samicę cechują znacznie krótsze sterówki[6].

Zasięg występowania i podgatunki

[edytuj | edytuj kod]

Wyróżnia się następujące podgatunki[5]:

Behawior

[edytuj | edytuj kod]

W trakcie wołania lub śpiewu białogłowik często kiwa ogonem. W trakcie zalotów odzywa się prrri, bi-bibi. Między sobą ptaki z pary odzywają się syczącym czip. Pożywienie stanowią bezkręgowce, głównie błonkówki (Hymenoptera) (np. pszczoły z rodzaju Trigona) oraz chrząszcze (Coleoptera). Poluje z bazą wylotową z wystającej gałęzi, czasem w parach lub grupach rodzinnych. Przebywa blisko kolonii pszczół, by mieć łatwy dostęp do pożywienia[7].

W Ameryce Centralnej i większości zasięgu okres lęgowy trwa od marca do lipca, w Argentynie zaś w październiku i listopadzie. Gniazdo znajduje się w dziupli, 8–30 m nad ziemią. Wyściełane jest suchymi liśćmi. W lęgu 2–3 jaja, inkubacja trwa 13–14 dni. Wysiaduje jedynie samica. Młode są karmione przez oboje rodziców, nabywają pełne upierzenie w wieku 15–20 dni[7].

Status

[edytuj | edytuj kod]

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN białogłowik klasyfikowany jest jako gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako dość pospolity, ale rozmieszczony plamowo. Trend liczebności populacji uznawany jest za stabilny[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Colonia colonus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Mobley, J.: Long-tailed Tyrant (Colonia colonus). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-03-23].
  3. a b Colonia colonus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. a b Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Fluvicolini Swainson, 1832-33 (wersja: 2021-01-21). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-03-15].
  5. a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Tyrant flycatchers. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-03-15]. (ang.).
  6. Charles Chubb: The Birds of British Guiana. T. 2. Taylor & Francis, 1921, s. 142.
  7. a b Nicole Bouglouan: Long-tailed Tyrant. Oiseaux-Birds, 22 października 2012.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]