Bilbil białooki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bilbil białooki
Pycnonotus capensis[1]
(Linnaeus, 1766)
Ilustracja
Osobnik dorosły
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

bilbile

Rodzaj

Pycnonotus

Gatunek

bilbil białooki

Synonimy
  • Turdus capensis Linnaeus, 1766[2]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Bilbil białooki[4] (Pycnonotus capensis) − gatunek małego, południowoafrykańskiego ptaka z rodziny bilbili (Pycnonotidae). Nie wyróżnia się podgatunków[2][5].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Osobnik młodociany

Bilbil białooki ma długość 19–21 cm, a waży 28–47,5 g[2]. Jego upierzenie jest głównie matowe, czarniawo-brązowe z białą otoczką wokół oka i żółtymi pokrywami podogonowymi. Krótki, prosty dziób, nogi i stopy są czarne. Tęczówka tego gatunku jest ciemnobrązowa. Nie występuje dymorfizm płciowy.

Ekologia i zachowanie[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten jest endemitem nadbrzeżnych zarośli, lasów, ogrodów i fynbosu południa i południowego zachodu Republiki Południowej Afryki. Gniazduje od września do listopada, tzn. południową wiosną. Gniazdo przypomina głęboki kubek o bardzo grubych ścianach. Ptak ukrywa je pośród liści niewielkich drzew i krzewów. Do gniazd bilbila białookiego podrzuca swoje jajka kukułka czarno-biała (Clamator jacobinus)[6].

Bilbil ten jest wszędobylskim i łatwo zauważalnym ptakiem, lubi siadać na wierzchołkach drzew. Jest bardzo aktywny i hałaśliwy. Często spotykany w parze lub grupie poszukującej owoców, nektaru i owadów. Jego śpiew przypomina czyste gwizdy składające się z dwóch lub więcej tonów pit-peet-pitmajol, piet-piet-patata.[6].

Status[edytuj | edytuj kod]

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje bilbila białookiego za gatunek najmniejszej troski (LC, least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność populacji nie jest dokładnie znana, aczkolwiek ptak opisywany jest jako lokalnie pospolity do bardzo licznego. Trend liczebności populacji uznaje się za stabilny[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Pycnonotus capensis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c Fishpool, L. & Tobias, J.: Cape Bulbul (Pycnonotus capensis). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. 2020. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-11)].
  3. a b Pycnonotus capensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Pycnonotidae Gray,GR, 1840 - bilbile - Bulbuls (wersja: 2020-09-20). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-12-03].
  5. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Bulbuls. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-12-03]. (ang.).
  6. a b Species information page – Cape Bulbul. www.birdlife.org.za. [dostęp 2010-05-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-27)]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]