Bill Werbeniuk

William Alexander "Bill" Werbeniuk
Pseudonim	Big Bill
Data i miejsce urodzenia	14 stycznia 1947 ; Winnipeg
Data i miejsce śmierci	20 stycznia 2003 ; Vancouver
Gra zawodowa	1973–1990
Najwyższy ranking	8 (1983/1984)
Najwyższy break	143 (Mistrzostwa świata 1985)
Breaki 100+ pkt.	17

Bill Werbeniuk, właśc. William Alexander Werbeniuk (ur. 14 stycznia 1947 w Winnipeg, zm. 20 stycznia 2003 w Vancouver) – kanadyjski snookerzysta.

Kariera^[1]

Jeden z czołowych snookerzystów lat 80. XX wieku, choć nigdy nie triumfował w turnieju rankingowym. Jego najlepszym wynikiem był finał Lada Classic w 1983 roku (ostatnia edycja nierankingowa), gdzie przegrał ze Steve'em Davisem 5:9.

W mistrzostwach świata cztery razy dochodził do ćwierćfinału (1978, 1979, 1981, 1983).

W 1982 roku wraz z Cliffem Thorburnem i Kirkiem Stevensem zdobył Drużynowy Puchar Świata po finałowym zwycięstwie nad reprezentacją Anglii.

Styl bycia

Znany z masywnej postury; ważył ok. 130 kilogramów. Cierpiał na drżenie samoistne^[2], którego skutki uśmierzał propranololem. W połowie lat 80. Światowa Federacja Snookera wprowadziła kontrole antydopingowe, w efekcie czego ww. środek został uznany za nielegalny w użyciu. Po tym wydarzeniu kariera Werbeniuka załamała się, do czego doszły problemy z alkoholem (w trakcie swojej kariery notorycznie wypijał przed meczami spore ilości piwa^[3]^[4]).

W 1977 roku nie zagrał w mistrzostwach świata, bowiem przegapił datę zgłoszenia do turnieju.

Po meczu kwalifikacyjnym do mistrzostw świata w 1990, który przegrał z Nigelem Bondem 1:10, przyznał, że przed jego rozpoczęciem wypił 24 kufle piwa i osiem podwójnych porcji wódki^[5]. Był to jednocześnie jego ostatni mecz w Main Tourze. Wobec nieskutecznych prób zerwania z nałogami i licznych ostrzeżeń ze strony Światowej Federacji w 1990 roku zrezygnował z występów międzynarodowych i powrócił do Kanady. Od tego czasu grywał okazjonalnie w pool bilarda.

Otyłość, alkoholizm i problemy z propranololem znacznie wpłynęły na jego stan zdrowia. Ostatnie trzy miesiące życia spędził w szpitalu Ridge Meadows w Maple Ridge na przedmieściach Vancouver, gdzie zmarł z powodu niewydolności krążenia^[6].

Występy w ważnych turniejach^[1]

Turniej	1973 /74	1974 /75	1975 /76	1976 /77	1977 /78	1978 /79	1979 /80	1980 /81	1981 /82	1982 /83	1983 /84	1984 /85	1985 /86	1986 /87	1987 /88	1988 /89	1989 /90	1990 /91	1991 /92
Ranking^[7]	Brak rankingu			14	17	12	12	10	9	9	8	14	17	24	33	47	-	-	146
Turnieje rankingowe
Grand Prix	NH	QF	2R	1R	1R	1R	2R	WD	A	A	LQ
UK Championship	NH	NR	1R	1R	1R	1R	LQ	A	A	LQ
Classic (snooker)	NH	NR	1R	1R	3R	2R	1R	WD	A	A	LQ
British Open	NH	NR	1R	QF	1R	LQ	WD	A	LQ	LQ
Mistrzostwa Świata	2R	2R	2R	A	QF	QF	2R	QF	2R	QF	2R	2R	1R	LQ	1R	WD	LQ	LQ	WD
Turnieje nierankingowe
Masters	NH	1R	A	A	A	A	A	A	A	QF	1R	1R	A	A	A	A	A	A	A
Irish Masters	NH	A	A	A	A	A	A	A	A	A	1R	A	A	A	A	A	A	A	A
Matchroom League	NH										RR	NH		A	A	A	A	A	A
Byłe turnieje rankingowe
Canadian Masters	NH	NR	NH	NR	LQ	NH
International Open	NH	NR	2R	1R	1R	2R	1R	2R	LQ	A	NH
Byłe turnieje nierankingowe
Canadian Masters	NH	1R	QF	QF	QF	2R	QF	A	NH	A	A	A	R	NH
International Open	NH	1R	Rank.	NH
UK Championship	NH	A	A	SF	2R	QF	A	A	Rank.
Classic (snooker)	NH	A	A	A	F	Rank.
British Open	NH	RR	RR	RR	RR	RR	Rank.
Australian Masters	NH	A	A	A	A	F	1R	1R	A	A	NH	A	NH
Pot Black	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	1R	QF	NH

Legenda tabeli wyników
LQ	odpadnięcie w kwalifikacjach	#R	odpadnięcie we wczesnej fazie turnieju (WR = runda dzikich kart, RR = faza grupowa)	QF	przegrana w ćwierćfinale
SF	przegrana w półfinale	F	przegrana w finale	W	zwycięstwo
DNQ	nie zakwalifikował/a się	A	nie brał/a udziału	WD	zrezygnował/a w trakcie turnieju
Legenda oznaczeń w tabelach wyników
NH / Nie roz.		Turniej nie odbył się.
NR / Nie-rank.		Turniej nie był zaliczany jako rankingowy.
R / Rank.		Turniej był zaliczany jako rankingowy.
MR / Minor-Rank.		Turniej był zaliczany jako minor ranking.

Przypisy

↑ ^a ^b cuetracker.net. [dostęp 2018-07-15]. (ang.).
↑ Neil Carter: Medicine, Sport and the Body: A Historical Perspective. A&C Black, 2012. ISBN 978-1-84966-680-0. (ang.).
↑ John Virgo: Where Are They Now? – Bill Werbeniuk. self-published, 29 kwietnia 2006. [zarchiwizowane z tego adresu (29 kwietnia 2006)]. (ang.).
↑ Bill Werbeniuk. [dostęp 2017-01-15]. (ang.).
↑ Guardian.co.uk (ang.)
↑ BBC SPORT | Other Sport | Snooker | Bad Boys: 'Big' Bill Werbeniuk. [dostęp 2017-01-15]. (ang.).
↑ Ranking History. Snooker.org. [dostęp 2018-07-16]. (ang.).

Linki zewnętrzne

Informacja o śmierci Werbeniuka na stronie BBC (ang.)
Księga kondolencyjna fanów na stronie BBC (ang.)

Bibliografia

Ron Florax: Profil na stronie CueTracker. CueTracker. [dostęp 2024-09-26]. (ang.).
Profil na stronie snooker.org. snooker.org. [dostęp 2024-09-26]. (ang.).

[cuetrackerall-1] uetracker.net. [dostęp 2018-07-15]. (ang.).

[2] Neil Carter: Medicine, Sport and the Body: A Historical Perspective. A&C Black, 2012. ISBN 978-1-84966-680-0. (ang.).

[3] John Virgo: Where Are They Now? – Bill Werbeniuk. self-published, 29 kwietnia 2006. [zarchiwizowane z tego adresu (29 kwietnia 2006)]. (ang.).

[4] Bill Werbeniuk. [dostęp 2017-01-15]. (ang.).

[5] Guardian.co.uk (ang.)

[6] BBC SPORT | Other Sport | Snooker | Bad Boys: 'Big' Bill Werbeniuk. [dostęp 2017-01-15]. (ang.).

[7] Ranking History. Snooker.org. [dostęp 2018-07-16]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

Kariera[1]