Birmingham Sunday
| Wykonawca utworu z albumu Joan Baez/5 | |
| Joan Baez | |
| Wydany | |
|---|---|
| Gatunek |
protest song, folk |
| Długość |
4:00 |
| Twórca |
Richard Fariña, Joan Baez |
| Wydawnictwo |
Vanguard Records |
Birmingham Sunday – protest song napisany przez Richarda Fariñę, najbardziej znany w oryginalnej interpretacji w wykonaniu Joan Baez. Jest poświęcony ofiarom zamachu bombowego przeprowadzonego przez Ku Klux Klan 15 września 1963 roku w kościele baptystów przy 16th Street w Birmingham w Alabamie.
Utwór i okoliczności jego powstania[edytuj | edytuj kod]
W niedzielę 15 września 1963 roku biali suprematyści – członkowie Ku Klux Klanu podłożyli bombę z zapalnikiem czasowym w kościele baptystów przy 16th Street w Birmingham w stanie Alabama. Kościół ten był uczęszczany przez afroamerykańską społeczność i stanowił ważny ośrodek miejscowego ruchu praw obywatelskich. Na skutek eksplozji zginęły cztery nastoletnie dziewczynki: Addie Mae Collins (14 l.), Denise McNair (11 l.), Carole Robertson (14 l.), Cynthia Wesley (14 l.). Kolejnych 14 osób zostało rannych[1].
Tragedia w Birmingham wywołała duże poruszenie w amerykańskim środowisku artystycznym. Powstało kilka utworów muzycznych inspirowanych tymi wydarzeniami. Największy rozgłos zdobył spośród nich protest song „Birmingham Sunday”, do którego tekst napisał muzyk folkowy i poeta Richard Fariña. Utwór został nagrany przez szwagierkę Fariñy, Joan Baez, w 1964 roku, a następnie wydany w jej albumie „Joan Baez/5”[2]. Okazał się jednym z najpopularniejszych utworów z tej płyty[3].
„Birmingham Sunday” został napisany do melodii XVII-wiecznej anglo-szkockiej ballady „I Once Loved a Lass (The False Bride)”[4]. W jego tekście wymieniono z imienia i nazwiska wszystkie cztery śmiertelne ofiary zamachu[2][3]. Każda ze zwrotek, z wyjątkiem przedostatniej, kończy się refrenem And the choirs kept singing of Freedom (pol. A chóry nadal śpiewały o wolności), nawiązującym zarówno do męczeńskiej śmierci dziewczynek, jak i konieczności nieustającej walki o wolność i równouprawnienie[5]. W tekście znalazły się również słowa potępienia dla zabójców, podkreślające, że ich czyn okrył wstydem Stany Zjednoczone[3].
„Birmingham Sunday” pojawia się w czołówce filmu dokumentalnego „Cztery małe dziewczynki” z 1997 roku (reż. Spike Lee)[2][5].
Własnej interpretacji utworu dokonała Rhiannon Giddens. Pojawił się on na jej płycie „Freedom Highway” z 2017 roku[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ 16th Street Baptist Church bombing, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2021-08-22] (ang.).
- ↑ a b c Phull 2008 ↓, s. 35.
- ↑ a b c Irene Adair Newman: "Six Notes": History and Memory in Poetic and Musical Commemorations of the Violence in Birmingham on September 15, 1963. cdr.lib.unc.edu, 2014-03-31. s. 47–49. [dostęp 2021-08-21]. (ang.).
- ↑ Barker i McKee 2011 ↓, s. 192.
- ↑ a b Barker i McKee 2011 ↓, s. 183.
- ↑ Freedom Highway. Rhiannon Giddens. music.apple.com. [dostęp 2021-08-21]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Deborah Barker, Kathryn B. McKee: American Cinema and the Southern Imaginary. Athens: University of Georgia Press, 2011. ISBN 978-0-8203-3710-4. (ang.).
- Hardeep Phull: Story behind the Protest Song. A Reference Guide to the 50 Songs That Changed the 20th Century. Santa Barbara: ABC-CLIO, 2008. ISBN 978-1-56720-685-2. (ang.).