Bisson (1912)
| |
| Historia | |
| Stocznia | |
|---|---|
| Wodowanie | |
 Marine nationale
| |
| Wejście do służby |
1913[1] |
| Wycofanie ze służby |
czerwiec 1933 |
| Los okrętu |
złomowany 1939 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
projektowa: 800 t |
| Długość |
całkowita: 78,1 m |
| Szerokość |
8,6 m |
| Zanurzenie |
3,1 m |
| Napęd | |
| 4 kotły parowe Indred turbiny parowe Bréguet o mocy 15 000 shp | |
| Prędkość |
30 węzłów |
| Zasięg |
1950 mm/14 w. |
| Uzbrojenie | |
| 2 x armata okrętowa 100 mm L45 Mod 93 4 x armata okrętowa 65 mm L45 Mod 02 4 x wyrzutnia torped kal. 450 mm (2x2) | |
| Załoga |
80-83 |
Bisson – francuski niszczyciel z okresu I wojny światowej. Jednostka typu Bisson. Okręt wyposażony w cztery kotły parowe opalane ropą i turbiny parowe. Zapas paliwa 165 ton. Do 1918 roku operował na Morzu Śródziemnym. 13 sierpnia 1915 roku "Bisson" zatopił austro-węgierski okręt podwodny SM U-3, a następnie uratował 12 członków załogi U-Boota[2]. W 1917 roku wziął udział w II bitwie w Cieśninie Otranto. W 1918 roku bazą okrętu był port w Mudros. W 1919 roku operuje na Morzu Czarnym. W czerwcu 1933 roku skreślony z listy floty. W 1939 roku sprzedany stoczni złomowej.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Bisson destroyers (1913 - 1914) - French Navy (France) [online], www.navypedia.org [dostęp 2017-11-22] (ros.).
- ↑ FRENCH DESTROYER SANK AUSTRIA'S U-3. „The New York Times”. 1915-08-16.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Robert Gardiner, Roger Chesneau, Eugene Kolesnik: Conway's All The World's Fighting Ships 1880-1905. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 1979. ISBN 978-0-85177-133-5.