Bitwa na równinie Mardii

Bitwa na równinie Mardii
	Wojna Licyniusza z Konstantynem 314–324
	; Przerys monety z wizerunkiem Waleriusza Walensa
Czas	317
Miejsce	równina Mardii
Terytorium	Tracja
Wynik	nierozstrzygnięta
Strony konfliktu
wojska Licyniusza	wojska Konstantyna
Dowódcy
Licyniusz,; Waleriusz Walens	Konstantyn
Siły
nieznane	nieznane
Straty
wysokie	wysokie
	Położenie na mapie Grecji miejsce bitwy
	41°56′N 25°54′E/41,933333 25,900000

Bitwa na równinie Mardii – starcie zbrojne, które miało miejsce w roku 317 n.e. w czasie wojny domowej między Konstantynem a Licyniuszem.

Po klęsce pod Cibalae Licyniusz wycofał się do Tracji, ścigany przez 5-tysięczny oddział Konstantyna, który zajął również Sirmium i odbudował zniszczony przez nieprzyjaciela most na Sawie. Pościg zakończył się niepowodzeniem, lecz posuwając się powolnie głównymi siłami, Konstantyn na ziemi trackiej napotkał wojska Licyniusza, który rozłożył się obozem na równinie Mardii w oczekiwaniu przeciwnika. Po nadejściu nocą wojsk Konstantyna, o świcie przygotowanych już do starcia, również Licyniusz uszykował swe oddziały w szyku bojowym, z Walensem jako sprzymierzeńcem dowodzącym wojskami stacjonującymi na dunajskiej granicy.

Po obustronnym wstępnym ostrzale z łuków doszło do starcia wręcz z użyciem mieczów i tarcz. W trakcie najzaciętszej walki nastąpiło niespodziewane uderzenie 5-tysięcznego oddziału Konstantyna, który znienacka zaatakował zza wzgórza, okrążając przeciwnika i wychodząc na jego tyły. Rozpoczęła się zaciekła walka na dwa fronty, którą przerwały zapadające ciemności wraz ze wspólną decyzją o chwilowym rozejmie^[1].

Przypuszczalnie obie strony poniosły tak znaczne straty, iż nie były w stanie kontynuować walki. W tej sytuacji obaj władcy podczas zawieszenia broni uzgodnili przymierze, na mocy którego Licyniusz zachował ziemie azjatyckie cesarstwa z Tracją i Cyrenajką, zrzekając się Panonii oraz Ilirii. Zgładzony też został Waleriusz Walens, którego prawdopodobnie obarczono winą za niepomyślny rozwój wydarzeń^[2].

Przypisy

↑ Opis tych działań według Zosimosa (Nowa historia II 19,1-3).
↑ Daniel Gazda: Wojny domowe…, dz. cyt., s. 256. U Zosimosa: „…uważano, że był odpowiedzialny za nieszczęścia, które się wydarzyły” (Nowa historia II 20,1).

Bibliografia

Daniel Gazda: Wojny domowe w Imperium Rzymskim. Warszawa: Bellona, 2008. ISBN 978-83-11-11325-1.
Zosimos: Nowa historia. Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax, 2012. ISBN 978-83-211-1923-6.

[1] Opis tych działań według Zosimosa (Nowa historia II 19,1-3).

[2] Daniel Gazda: Wojny domowe…, dz. cyt., s. 256. U Zosimosa: „…uważano, że był odpowiedzialny za nieszczęścia, które się wydarzyły” (Nowa historia II 20,1).

[1]

[2]