Obrona Alamo – starcie zbrojne, które miało miejsce pomiędzy około 3-tysięcznym wojskiem Republiki Meksyku i nielicznymi zbuntowanymi siłami teksańskimi (włączając tzw. "Tejanos") podczas długiej walki o niepodległość Teksasu (rewolucji teksańskiej), która rozpoczęła się w październiku 1835 roku.
Stan Teksas nie znajdował się wtedy w granicach Stanów Zjednoczonych. Wcześniej była to ziemia skolonizowana przez Hiszpanów, a w 1821 rząd Meksyku przyznał Stephenowi Austinowi prawo sprowadzenia do tego kraju osadników amerykańskich. Już niebawem zaczęli oni dążyć do uniezależnienia się od Meksyku, co doprowadziło do wybuchu krwawego powstania w latach 1835–1836.
Misja Alamo-kaplica i koszary - stan obecny
Pozostałości murów misji Alamo, w centrum San Antonio (stan obecny)
Bitwa o Alamo była jednym z najbardziej dramatycznych epizodów tego powstania. Do bitwy doszło na terenie kompleksu budynków Misji Alamo w San Antonio (wówczas San Antonio de Béxar), na przełomie lutego i marca 1836 roku. Rozpoczęła się 23 lutego, a zakończyła 6 marca, kiedy Meksykanom udało się dokonać wyłomu w murach misji. Śmierć ponieśli prawie wszyscy obrońcy (załoga Alamo liczyła ok. 200 ludzi), oprócz kilku niewolników, kobiet i dzieci. Pomimo strat, 13-dniowe oblężenie powstrzymało na pewien czas pochód sił meksykańskich pod wodzą gen. Santa Anny, a Samuelowi Houstonowi pozwoliło na zebranie wojsk i zaopatrzenia oraz przeprowadzenie udanego kontruderzenia w późniejszej bitwie pod San Jacinto. Symbolem uznania dla bohaterstwa obrońców misji było powstałe niemal natychmiast po tych wydarzeniach, zawołanie „Pamiętajcie o Alamo!” (ang.Remember the Alamo!)
Bezpośrednim rezultatem tych wydarzeń było zwycięstwo rewolucjonistów; Santa Anna musiał zrzec się pretensji do Teksasu. Proklamowano niepodległą Republikę Teksasu, którą uznały Stany Zjednoczone. Państwo to istniało prawie 10 lat, po czym zostało przyjęte do Unii jako jej 28. stan.