Bitwa pod Łowiczem
Na mapach: 52°06′N 19°56′E/52,100000 19,933333
| II wojna północna Potop szwedzki | |||
| Czas | |||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Przyczyna |
próba opanowania basenu Morza Bałtyckiego przez Szwedów | ||
| Wynik |
zwycięstwo Polaków | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie świata  | |||
| 52°06′N 19°56′E/52,100000 19,933333 | |||
Bitwa pod Łowiczem miała miejsce 25 sierpnia 1656 roku podczas II wojny północnej.
Dywizja polska Stefana Czarnieckiego wycięła pod Łowiczem potężny oddział szwedzki liczący 1500 żołnierzy. Z pogromu uszło podobno tylko 30 rajtarów. Szwedami dowodził generał major Hans Böddeker.
W czasie bitwy Czarniecki został postrzelony w nogę i aż przez dwa miesiące musiał leczyć ranę.
Bitwa pod Łowiczem była pierwszym poważnym sukcesem wojsk Rzeczypospolitej od czasu porażki w trzydniowej bitwie pod Warszawą. Wkrótce energiczne działania Czarnieckiego zmusiły Szwedów i Brandenburczyków do odwrotu na północ.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Bitwa o Łowicz (1939)
Literatura[edytuj | edytuj kod]
- Leszek Podhorodecki, Rapier i koncerz, Warszawa 1985, ISBN 83-05-11452-X, s. 324
- Miroław Nagielski, Warszawa 1656, Warszawa 1990, Wydawnictwo Bellona, ISBN 83-11-07786-X, s. 233